عنايت الله کنبوى لاهورى (1017 – 1082 هجری) مورخ، نويسنده، شاعر و از پارسى نويسان معروف هند در سده يازدهم هجرى است. مهم ترين اثر وی کتاب بهار دانش است که در سال 1060 هجری به نام شاهجهان تاليف نموده است. این اثر ادبى به عشق جهاندار سلطان و بهره ور بانو می پردازد که از افسانه هندی کهنی از روایتهای برهمنان اقتباس شده است. این کتاب از متون درسی مدارس قدیم هند بود، با حکايات و قصص گوناگونی همراه است که بى شباهت به هزار و يک شب نيست. نسخه پیش رو چاپ سنگی سال 1896 در لکهنو می باشد.
تکنیک هنر چاپ سنگی بعد از ورود از اروپا به ایران، رونق خوبی داشته است؛ به گونهای که عباس میرزا نایبالسلطنه در حدود 150 سال پیش جهت بازدید و آشنایی با این فن میرزاجعفر تبریزی را به مسکو اعزام نمود، این میرزاجعفر با هوش و درایت ذاتی روش کار را فراگرفت و با خود ابزار و ادوات مربوط به چاپ سنگی را به تبریز آورد و پابهپای ملل صاحب مطبعه آن روز در ایران هم تحولی در این هنر به وجود آورد و در شهر تبریز با روش چاپ سنگی به تکثیر کتاب همت گماشت. در این کتاب مباحثی درباره چاپ سنگی از قبیل تاریخچه چاپ سنگی، سنگهای مخصوص سنگ چاپ، نگارش و آمادهسازی سنگ چاپ، روش انتقال تصویر به سنگ و ... آورده شده است.
میرزا نورالله ملقب به تاجالشعراء و مشهور به عمان سامانی به سال 1258 قمری در سامان زاده شد و به سال 1322 دعوت محبوب خویش را اجابت کرد. او در خاندانی از اهالی عرفان رشد کرد و همین پرورش صوفیانه، نگاه او را به عالم تربیت نمود تا بتواند در کنار مشق شعر و تمرین ادبیات در محضر اساتید اصفهان و ارادت قلبی و کشفها و سرمستیهای خود را با ذوق درآمیزد و در ساختار شعر ریزد. این کتاب یکی از بهترین و تأثیرگذارترین اشعار مذهبی در وصف امام حسین (ع) و واقعه عاشوراست. این اثر شامل سرودههای عمان سامانی است و مجموعهای از مرثیهها و سوگنامهها با درونمایهای غمناک از توصیف مظلومیت شهدای حادثه کربلاست.