کتابخانه مجازی ادبیات

معیار در نگاه هنرمند، زیبایی یا نازیبایی است و در این نگاه است که چیزی او را به شوق می‌آورد یا آزرده می‌کند. زیست زیبایی‌شناسانه هنرمند در یک جامعه است که او را دچار می‌کند. دچار زیبایی و نازیبایی. گاه این اشک‌ها و لبخندها چنان عیانند که محصول نگاه هنرمند تبدیل به یک خاطره جمعی می‌شود و در حافظه جای می‌گیرد و گاه چنان به لایه‌های نامکشوف ذهن عمومی جامعه دست می‌رساند که اثر او مدت‌ها در پیله زمانه درد می‌کشد تا روزی تکه فراموش شده‌ای از زیبایی را فاش کند. این دست از آثارند که آن خصلت پیشگویانه و بی‌زمان هنر را در خود حمل می‌کنند. حامله‌اند و زایش آنان در هر بار خوانش دوباره اتفاق می‌افتد و با ثبت در خاطره به تجربه تبدیل می‌شود. این فرایندی است که زیبایی را خواستنی می‌کند. زیبایی که هنرمند به مثابه یک غده اجتماعی در برابر هر زیبایی از خود ترشح می‌کند و خاصیت آن تامین کننده آن بخش به حافظه نسپرده شده است. نگاه کنید به شاهکارهای ادبیات جهان و این که هر کدام در کنام کدام رخداد و وضعیت اجتماعیخلق شده‌اند.