مقاله حاضر پژوهشي تحليلي در گونه‌اي از اصطلاحات نحو عربي موسوم به «اصل» و «شبه» مي‌باشد. اين اصطلاحات كه بيشتر به صورت مستقل مورد استفاده قرار مي‌گيرند از تفاوت‌هاي و وجوه مشترك فراواني برخوردارند. نويسنده بر آن است با بررسي موارد كاربرد و معاني لغوي اصطلاحات مذكور، علل و جايگاه استفاده ان را بيان نمايد. از برجسته‌ترين اين اصطلاحات مي‌توان به «جمله و شبه جمله» «ظرف و شبه ظرف» و «مضاف و شبه مضاف» اشاره كرد.

منابع مشابه بیشتر ...

6173f72560102.png

معانی النحو (المجلد الثالث والرابع)

فاضل صالح السامرائی

فانه من المعلوم أن علم «النحو» یعنی، أول ما یعنی، بالنظر فی أواخر الکلم، و ما یعتریها من إعراب و بناء، کما یعنی بأمور أخری علی جانب کبیر من الأهمیة، کالذکر، والحذف والتقدیم، والتأخیر، و تفسیر بعض التعبیرات، غیر أنه یولی العنایة الأولی للاعراب. إن هذا الکتاب محاولة فی فقه النحو علی النهج الذی أسلفته، انه محاولة للتمییز بین التراکیب المختلفة و شرح معنی کل ترکیب.

6173f668243ee.png

معانی النحو (المجلد الاول والثانی)

فاضل صالح السامرائی

فانه من المعلوم أن علم «النحو» یعنی، أول ما یعنی، بالنظر فی أواخر الکلم، و ما یعتریها من إعراب و بناء، کما یعنی بأمور أخری علی جانب کبیر من الأهمیة، کالذکر، والحذف والتقدیم، والتأخیر، و تفسیر بعض التعبیرات، غیر أنه یولی العنایة الأولی للاعراب. إن هذا الکتاب محاولة فی فقه النحو علی النهج الذی أسلفته، انه محاولة للتمییز بین التراکیب المختلفة و شرح معنی کل ترکیب.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

630ca1ebadd1c.png

فرهنگ واژگان ادبی «ویژه اصطلاحات تخصصی ادبی» (انگلیسی ـ فارسی ـ عربی)

حیدر محلاتی

لغت‌نامه‌های تخصصی برای تحقیق و مطالعه پژوهندگان و دانشجویان امری لازم و اجتناب‌ناپذیر است. بدین‌جهت لغت‌نامه‌های گوناگونی در علوم و فنون مختلف به رشته تحریر درآمده و در اختیار علاقمندان قرار گرفته‌اند. ادبیات نیز از این امر مستثنی نبوده و نیاز مبرمی برای تهیه لغت‌نامه تخصصی ادبی احساس می‌شد. بدین دلیل این واژه‌نامه جمع‌آوری شده است. این واژه‌نامه با عنوان «فرهنگ واژگان ادبی» به سه زبان انگلیسی، فارسی و عربی تهیه شده که به دلیل تنوع لغوی و اصطلاحی زبان عربی و رابطه تنگاتنگی که این زبان با زبان فارسی دارد، بیشتر به زبان و ادبیات عربی اختصاص یافته است.

کلیات/فرهنگ ها
کتاب
562ca0a362b45.PNG

زبان عربی در ایران؛ گذشته، حال و آینده

زبان عربی در برهه‌ای از زمان چهره جهانی به خود گرفت و دایره نفوذ خود را با گسترش اسلام در سراسر جهان وسعت بیشتری بخشید. مرزهای چین را درنوردید و با گذر از خاورمیانه، مصر و شمال آفریقا به جنوب باختری اروپا رسید. پایه‌گذار این گستره فراگیر جهانی چیزی نبود جز تمدنی که این زبان با خود داشت و باعث هدایت انسان‌ها به سوی پیشرفت و شکوفایی شد. مردم جزیره العرب با نشر اسلام به وسیله زبان قرآن راه این تمدن را هموار کردند و باعث شدند تا دیگر ملل نخبه جهان با شیفتگی فراوان زبان عربی را در آغوش گیرند، و با این زبان، میراث فرهنگی دیرپای خود را منتقل کنند. ایرانیان با مشارکت عظیم خود در تمدن اسلامی و عربی، و با نقش‌آفرینی بی‌همتا در ساماندهی زبان عربی، از دیگر ملل سرآمد بودند. و این گفته ابن خلدون است که: «بیشتر علمای اسلام از ایرانیان بودند». با این همه، و علی‌رغم گسترش زبان عربی در ایران، این پرسش مطرح است که چرا زبان عربی به عنوان زبان گویشی مردم در قلمرو شاهان ساسانی آن‌گونه که در سرزمین مابین‌النهرین، سوریه، فلسطین و لبنان مورد استفاده قرار گرفت، به کار گرفته نشد؟ زبان فارسی دری با پایان قرن سوم هجری رو به شکوفایی نهاد، و نشانه‌های شعر و شاعری در آن نمایان شد، و سرانجام راه پرفراز و نشیب خود را با رودکی (329 هـ. / 1020 م.)، شاعر پرآوازه ایرانی آغاز کرد.

پژوهش‌ها/پژوهش‌های زبان‌شناسی
مقاله