شب شنبه به جشنی دعوت شده بودم. در آنجا خیلی به من خوش گذشت. از اینکه وقفهای در نوشتنم پیش آمده ناراحتم و به هر حال فکر میکنم بعضی اوقات هم باید استراحت کنم وگرنه اعتیاد به نوشتن مانند سمی تمام وجودم را خواهد گرفت. میدانم که منظور مرا درک میکنی. امروز صبح چندان سرحال نیستم. ولی بالاخره باید مثل همیشه هفته را شروع کنم. فکر نمیکنم نوشتن درباره کارها تاثیری بیشتر از انجام دادن آنها داشته باشد. امروز چندین بار نوک مدادم را شکستم ـ که باید ناشی از عصبانیتم باشد ـ اما قبلا هم سابقه داشته که نوک مدادم بشکند ولی تا این حد عصبی نبودهام. شاید هم این کار هیچ ارتباطی با عصبانیتم نداشته باشد. شکی نیست که کار روزانهام را ادامه خواهم داد.
دبیرستان محمودیه کاشان که نخستین سالنامه آن این کتاب است، در سال 1332 شمسی دوره ریاست فرهنگ جناب آقای داورپناه افتتاح شد. ساختمان این دبیرستان که از لحاظ اسلوب و موقعیت و محل از بهترین تأسیسات آموزشی فرهنگ کاشان بود، به همت حسن کاشانیان از بازرگانان مقیم تهران ساخته و در اختیار فرهنگ گذاشته شد.
یکی از بهترین قسمتهای تاریخ که نسبت مستقیم با تاریخ عمومی بشری و تحول و تکامل آن به طریق تمدن و کمال دارد، تحقیق در مسائل معارفی و مؤسسات آن از قبیل آموزشگاهها، کتابخانهها، قرائتخانهها، روزنامهها و ... است. دبیرستا علمیه از دبیرستانهای قدیم و در ردیف یکی از دبیرستانهایی است که پس از دارالفنون تأسیس یافته است. این کتاب سالنامه این دبیرستان در سال تحصیلی 1314 ـ 1315 است که دربرگیرنده تاریخچه و مختصری درباره برنامهها و امور فرهنگی و ... میباشد.
«جان اشتاین بک» در سال 1902 در کالیفرنیا به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه را در دبیرستان «سالیناس» و تحصیلات عالی را در دانشگاه «استنفورد» به پایان رسانید. اولین کتاب او «جام زرین» در سال 1929 بغ چاپ رسید. او مقالات متعددی در زمینه ستمدیدگی کشاورزان مهاجر و افرادی در زمینه ستمدیدگی کشاورزان مهاجر و افرادی که به ناحق از کالیفرنیا تبعید شده بودند نوشت و در سال 1939 کتاب «خوشههای خشم» او به چاپ رسید. حس ستیزهجویی در کالیفرنیا «جان اشتاین بک» را ناچار کرد آمریکا را برای سالها ـ در سالهای جنگ ـ ترک گوید. او به عنوان خبرنگار جنگی در کشورهای اروپایی به سفر پرداخت. رمانهای بعدی او عبارتند از: «موشها و آدمها»، «شرق بهشت»، «پنجشنبه شیرین» و «سفر با چارلی». «اشتاین بک» در سال 1940 جایزه «پولیتزر» و در سال 1962 جایزه ادبی نوبل را از آن خود ساخت.