کتابخانه مجازی ادبیات

کسانی که در ادب فارسی از روی صدق و تانی و نه از سر هوی و تمنی، تاملی مستمر و بی وقفه به منظور کشف اصول و موازین حاکم بر ادب و فرهنگ ایران داشته اند، نیک می دانند که از جمله مظاهر توانایی شگفت آور سخن سرایان بزرگ و افسونگر فارسی زبان، آنست که با قدرت استفاده از قانون تجرید و تعمیم ذهن خلاق و آفرینشگر خویش، بخوبی توانسته اند با رویت مناظر در صحنه حیات و اندیشه در کار روزگار و ژرفکاوی در پدیده های گیتی و ترکیب آن ها با یادها و خاطره ها و خوانده ها و شنیده ها و در یک کلام دانسته ها آمیزه ای از عبرت و حکمت پرداخته و با عرضه دستاوردهای تامل و تجربه در قالب سخنان منظوم و منثور خوانندگان آثار خویش را از چشمه سار زلال ذوق سلیم خود سیراب ساخته و قریحه جمال پرست آن ها را نوازش داده، آدمیان را از زادگان طبع جویای کمال خویش برخوردار و کامیاب گردانند...

محققانی که در کتاب بزرگ شاهنامه حکیم فردوسی به بررسی پرداخته‌اند، متوجه شده‌اند در این کتاب به نام و مشخصات برخی از زنان اشاره شده است و در دو مورد نام زن جادو برده شده و در یکی‌دو جا هم از سروش و پری یاد شده است. این زنان یادشده به چند گروه تقسیم می‌شوند. گروهی شاهزاده خانم‌ها می‌باشند و عده‌ای همسران ناموران و پهلوانان و دسته‌ای بزرگ‌زاده و برخی پرستنده و کنیز و دایه و یک زن هم گازر است که داراب فرزند همای را پرورش داده و بزرگ کرده است. نویسنده در این کتاب کوشیده تا نام و مشخصیات بیشتر زنان و داستان‌های متعلق به آنان در شاهنامه را معرفی کند.