سوانح العشاق احمد غزالی نخستین اثر عرفانی تالیف یافته درباره عشق است. غزالی در این کتاب احوال و اسرار عشق را به نحوی که مورد توجه صوفیان است، به رشته ی تحریر در آورده است و تمیثلات کوتاه و حکایات مختصری آورده و به اشعار مختلف فارسی و عربی استشهاد نموده است. ایرج افشار در کتاب پیش رو علاوه بر تصحیح سوانح غزالی براساس نسخه مورخ 688 قمری، تصحیح رساله در عشق سیف الدین باخرزی از روی نسخه 667 قمری را گرد آورده است. سیف الدین باخرزی (586-659 قمری) مشهور به شیخ العالم و صوفی، عارف و شاعر معروف قرن هفتم هجری بود. ضمیمه كتاب با عنوان اوراد الاحباب، تالیف یحیی باخرزی نیز در احوال شیخ سیف الدین باخرزی است. این کتاب در سال 1359 توسط کتابخانه منوچهری در دسترس علاقمندان قرار گرفت.
این کتاب را انجمن فارغ التحصیلان مدرسه آمریکایی برای آگاهی بیشتر علاقمندان به خدمت و زندگی میس جین الیزابت دولیتل در طول اقامت پنجاه ساله اش در ایران منتشر کرده است.
موضوع کتاب بزرگان ما تالیف ع. فاضل زاده بدیع شرح حال و منتخب اشعار حکیم ابوالقاسم فردوسی است که در سال 1312 منتشر شده است
در «بحر الحقیقه» غزالی معرفت را یکی از دریاها به شمار آورده است؛ زیرا معرفت حکم به خرابی مسافر میکند و او را از تمییز وجود خود پاک میسازد. در این دریا مسافر در سفینه عنایت مینشیند و چشم به بادبان لطافت میدوزد تا صدف یقین به کف آورد. این کتاب به هفت دریا یا بحر تقسیم شده که در هر کدام از این دریاها، گوهری نهفته است و در فصل از کتاب درباره یکی از دریاها بحث شده است. این کتاب به زبان فارسی و نثر شیوایی تدوین شده است.
این اثر شاهکار احمد غزالی است و نثر شاعرانه و زیبای آن بر شهرت رساله افزوده است. موضوع آن عشق است. «این حروف مشتمل است بر فصولی چند که به معانی عشق تعلّق دارد؛ اگرچه حدیث عشق در حروف نیاید و در کلمه نگنجد». در این اثر، عشق بشری یا الهی مطرح نیست، بلکه سخن از ماهیّت و احوال و اغراض عشق است. کتاب به 75 فصل کوتاه تقسیم شده است. روشی که ریتر در تصحیح این اثر به کار برده، روش التقاطی است. با وجود اینکه بعضی از نسخههای او قدیمی و متعلق به قرن هفتم بود، ولی هیچیک از آنها در حدی نبود که بتواند نسخه اساس قرار گیرد. اهمیت کار ریتر در این بوده که این روش را درست و بجا و در کمال دقت و مهارت به کار برده است.