شیخ احمد فاروقی سرهندی (971- 1034 هجری) مشهور به مجدد الف ثانی و امام ربانی، از بزرگان طریقت نقشبندیه بود که در زنده نگه داشتن اسلام در سرزمین هند تلاش بسیار کرد. ریشه های محکم علم و دانش او با اعتقاد کامل به دین رشد یافت و برای مبارزه با افکار انحرافی علیه اسلام و پیامبر (ص)، اثبات النبوه را نگاشت. سرهندی برای احیای ارزش های اسلامی و بیان آرا سیاسی و صوفیانه خویش، به اشخاص مختلف نامه نگاشت و پس از مدتی نامه های مذکور را جمع آوری و با نام مکتوبات منتشر نمود. کتاب حاضر دفتر اول مکتوبات امام ربانی و مجموعه ای از 124 مکتوب عرفانی و ادبی او، اسامی بزرگان نقشبندیه، اسامی اشخاص و سالشمار زندگی سرهندی است که توسط عبدالحی بن خواجه چاکر حصاری جمع آوری و تحریر و در سال 1977 در کراچی منتشر گردید.
اين كتاب از سه بخش تشكيل شده است: آرا و افكار صوفيه؛ اعلام و مشايخ صوفيه؛ آثار و رسايل صوفيه. دومين جلد از مجموعه يادداشتهای مجتبي مينوي به يادداشتهاي مربوط به تصوف و متصوفه كه جزو يادگارهاي فرهنگي مينوي ذيل شمارههاي 27 تا 30 معرفي شده، اختصاص دارد. نخستين جلد يادداشتهاي محتوي يادداشتهاي مربوط به «روش تحقيق» و «رجال» در سال 1375 چاپ و منتشر شد. در ابتداي كتاب در توضيح صوفي آمده است: «صوفيان را از بهر آن صوفي خوانند كه سرهاي ايشان روشن (صافي) بود و اثرهاي ايشان پاكيزه (نقي) بود و اسرار بواطن راست و آثار ظواهر را، و بشربنالحارث گفته صوفي آن باشد كه دل خويش را به خداي صافي كرده باشد، و بعضي گفتند صوفي آن باشد كه معاملت او با خداي صافي باشد و كرامت خداي نيز او را صافي باشد و قومي گفتند صوفيان را از بهر آن صوفي خوانند كه در صف اولاند پيش خدا يعني به بلند همتهاي ايشان و به اقبال كردن دلها به وي ايستادن سرها پيش او.»
رساله حاضر موسوم به "مسلک الامام فی سلامه الاسلام" از جمله رسایل و مکتوباتی است که در اواخر دوران قاجاریه یعنی دوران تجدید حیات جنبشهای اجتماعی و ترقی خواهی و روشنگری در ایران، در جهت روشن نمودن اذهان مردم نسبت به اهداف و مطامع استعمارگران درکشورهای اسلامی و کوشش آنان برای ازبین بردن شریعت اسلام برشته تحریر درآمده است. مصحح این رساله و نشر تاریخ ایران غرض از انتشار این رساله ها را شناخت "سیر تاریخی اندیشه های اجتماعی نوین در ایران" و "عوامل و شرایط فکری و اجتماعی است که به انقلاب مشروطیت منجر شد" دانست...