جلال آل احمد از نویسندگان نام‌آشنایی است که در چند حوزه نویسندگی از جمله ژورنال‌نویسی و تک‌گویی فعّالیّت داشته است. این مقاله در پی بیان این نکته است که فکر آل احمد، مقدّم بر نویسندگی اوست. پیش از آنکه وی نویسنده باشد، متفکّر و سیاستمدار است. بدین منظور به برخی از مهم‌ترین مبانی فکری نویسنده در آفرینش آثار داستانی اشاره می‌شود. جلال آل احمد، روحانی‌زاده بود و وقتی متوجّه شد که مذهب سنّتی‌اش نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای زمان باشد، به نقد آن پرداخت. بن‌مایه داستان‌های جلال نقد مذهب و سیاست است. در داستان‌های دید و بازدید، سه تار و مدیر مدرسه، پررنگ‌تر از دیگر داستان‌هایش به نقد مسائل اجتماعی زمان می‌پردازد و اندیشه والای خود را که مهم‌ترین آنها، بهبود اوضاع اجتماعی موجود و مخالفت با تعصّبات خشک مذهبی است، به نمایش می‌گذارد.

منابع مشابه بیشتر ...

6386093e2f610.png

فرهنگ جلال: کتاب دوم: ادب و هنر

مصطفی زمانی نیا

جلال آل احمد از جمله متفکران نادری است که مرام و کلامش ملهم از فرهنگ ملی و مذهبی ایرانیان و جهت جهد و جهادش سوق‌دادن آنان به سوی استقلال سیاسی و فرهنگی و اقتصادی است. جلال در مقطعی می‌زیست و روالی را برای ارائه کارهایش برگزیده بود که برای رسانیدن پیام و وانهادن بار مسئولیت از دوش به اجبار در زیر لواها و لفافه‌های مختلف می‌نوشت؛ گاهی به صورت داستان، گاهی به صورت نقد و گاهی سفرنامه. در این کتاب نویسنده کوشیده تمامی اشارات و تنبیهات و وصایای او که به شکل پراکنده در موضوع «فرهنگ و هنر و ادب» به نگارش درآمده، جمع‌آوری کند. این فرهنگ شامل دقیق‌ترین و بی‌غرضانه‌ترین تعریف‌ها درباره رشته‌های هنری نظیر نقاشی، معماری، موسیقی، سینما، تئاتر و درباره رشته‌های فرهنگی و ادبی نظیر تاریخ، شعر، عرفان، تصوف و .... و در ضمن اظهارنظرهای جامع و قاطع درباره هنرمندان و ادیبان است.

638608e9285b3.png

فرهنگ جلال: کتاب اول: سیاست

مصطفی زمانی نیا

جلال آل احمد از جمله متفکران نادری است که مرام و کلامش ملهم از فرهنگ ملی و مذهبی ایرانیان و جهت جهد و جهادش سوق‌دادن آنان به سوی استقلال سیاسی و فرهنگی و اقتصادی است. جلال در مقطعی می‌زیست و روالی را برای ارائه کارهایش برگزیده بود که برای رسانیدن پیام و وانهادن بار مسئولیت از دوش به اجبار در زیر لواها و لفافه‌های مختلف می‌نوشت؛ گاهی به صورت داستان، گاهی به صورت نقد و گاهی سفرنامه. در این کتاب نویسنده کوشیده تمامی اشارات و تنبیهات و وصایای او که به شکل پراکنده در موضوع «سیاست» به نگارش درآمده، جمع‌آوری کند.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

57e976ed83536.PNG

مقايسه اجمالي تفسير خواجه عبدالله انصاري و كشف الاسرار ميبدي

محمدصادق بصیری

تفسير خواجه عبدالله انصاري، از آثار گرانبهاي اوست كه تاكنون متن كامل آن پيدا نيست و جز به ياري بعضي مأخذ، به قسمتي از مطالب آن نمي‌توان دست يافت. مهمترين اثري كه بخشي از مباحث آن را در خود محفوظ داشته؛ تفسير كشف‌الاسرار و عده‌الابرار ابوالفضل رشيد‌الدين ميبدي عارف و مفسر بزرگ اواخر قرن پنجم و اوايل قرن ششم است. اين مقاله، بررسي اجمالي است در باب آنچه در تفسير ميبدي به نام خواجه عبدالله انصاري آمده يا بگونه‌اي نقل شده است كه خواننده انتساب آن را به خواجه يقين خواهد كرد. اين بررسي نشان مي‌دهد كه ابوالفضل ميبدي مقدار ناچيز از تفسير خواجه عبدالله انصاري را در بخش عرفاني كتاب خود، (نوبت سوم) كشف‌الاسرار، آورده است. ميبدي، تفسير خواجه عبدالله انصاري را، كتاب شيخ‌الاسلام انصاري در تفسير قرآن مي‌خواند. بنابراين به نظر مي‌رسد اين كتاب نام و عنواني خاص نداشته و به همان عنوان تفسير خواجه عبدالله انصاري معروف بوده است. مطابق نظر ابوالفضل ميبدي و با عنايت به ديگر آثار خواجه عبدالله انصاري، مي‌توان دريافت كه كلام خواجه در تفسير نيز در نهايت ايجاز بوده است و از سوي ديگر، گفته‌هاي منقول از خواجه در تفسير كشف‌الاسرار، بعضي بطور كامل و بعضي بصورت جزئي تكرار شده‌اند كه خود از حجم مقدرا بازمانده تفسير خواجه مي‌كاهد. منقولات کشف الاسرار،نشان ازصد ميدان و منازل السائرين خواجه دارد و به روش پير هرات ،که طريقت و حقيقت را با رعايت کامل اصول شريعت مي خواهد، متناسب است.

پژوهش‌ها/پژوهش‌ در نثر و متون
مقاله
57e974f295576.PNG

جلوه افسانه‌هاي كهن ایراني در ادبیات عربي

محمدصادق بصیری

ایرانیان باستان و سپس اشکانیان و ساسانیان، به تصنیف و نگهداری افسانه‌هایی پرداختند که در زبان عربی سابقه نداشت و اعراب پس از ترجمه این آثار به زبان خود، داستان‌های دیگری نیز به همان گونه ساختند. این مقاله، در دو بخش به شرح چند افسانه، که در دوره‌های نخستین، از فارسی به عربی رفته است می‌پردازد: بخش اول، افسانه‌های عمومی که مسائل عام مردمی را، اعم از آیین و تمدن مطرح می‌کنند و تاریخ مشخصی ندارند؛ مانند «هزار افسان»، «کلیله و دمنه»، «مزدک نامه» و «بلوهر و بوذاسف» و بخش دوم، افسانه‌های تاریخی که موضوع آنها سرگذشت یکی از بزرگان تاریخ و یا ذکر وقایع تاریخی به صورت داستان است؛ مانند «بهرام چوبین»، «شهربراز و پرویز»، «رستم و اسفندیار»، «انوشیروان»، «بهرام و نرسی» و «دارا و بت زرین». این افسانه‌ها، یکی از عناصر موثر در بلوغ تمدن مشترک پارسیان و اعراب بوده‌اند.

فرهنگ و تمدن/افسانه و حکایات
مقاله