عصر اوستایی، باستانی ترین عصر زبان و ادبیات ایران است که تخمینا در هزار یا یکهزار و پانصد سال پیش از میلاد مسیح آغاز گشت و آنچه از این عصر بدست ما رسیده است منحصر به نوشته اوستاست. در آغاز این عصر تیره های آریایی هند و ایران نزدیک بهم زندگی میکردند وگرچه در لهجه مختلف سخن می گفتند ولی به سخن یکدیگر آشنا بودند و قهرمانان مشترک داشتند رسوم و عبادت هم یکسان بود. ایزدان شان زمین و آسمان و مظاهر طبیعت و برخی ستارگان بودند. اینها را "دیوا" می نامیدند بهترین و باستانترین نمونه شعر این عصر را در سروده های گاتا و فصیح ترین نثر را در عبارت وندیداد می یابیم...
کتاب تاریخ ادبیات ویژه دوره دوم دبیرستان شامل دو بخش تاریخ ادبیات قبل از اسلام و ادبیات بعد از اسلام است. این کتاب تالیف محمد جواد تربتی است که درسال 1331 توسط کتابفروشی و چاپخانه علی اکبر علمی منتشر شده است
عاش ابوعبدالله بن الجنان فی القرن السابع الهجری، عصر الموحدین، حیث شهد فی حیاته بالاندلس مجد الدولة الموحدیة. مهدت هذا الکتاب فی قسمین. فی القسم الاول بتعریف موجز بالحیاة السیاسیة و الثقافیة لعصر الموحدین ثم عرفت بحیاة الشاعر، وانتهیت بوفاته وانتقلت الی دیوانه و مصادر شعره، و موضوعاته الشعریة ثم السمات الفنیة التی تسم بها شعره. و جاء فی القسم الثانی أضخم مجموع شعری للشاعر فی دیوان، لم یقدر أن یجمع له فی حیاته أو بعد وفاته.