کتابخانه مجازی ادبیات

در زمان‌های گذشته به داستان و قصه حضرت یوسف توجه بسیاری شده است و این امر ظاهرا هم به دلیل مذهبی بوده است و هم از این لحاظ که قصه یوسف قصه عشقی و داستان شیوا و جالب است و همین امر موجب شده است که به این قصه شاخ و برگ زیادی داده شود و از صورت یک واقعیت تاریخی خارج شود. مولی معین یا معین‌الدین فراهی هروی عارف کامل و واعظ شهیر هرات است. وی از علما و عرفای زمان سلطان حسین بایقرا بود و از جمله کتب و رسائلی که بدو نسبت داده‌اند، تفسیر حدائق الحقائق است که در تفسیر سوره یوسف می‌باشد. نویسنده در این کتاب با استفاده از مراجع و مآخذ مختلف فارسی ادبی و عرفانی و مطالعه یوسف و زلیخاهای منثور و منظوم این کتاب را به رشته تحریر درآورده است.

تفسیر معروف به «تفسیر سورآبادی» تألیف ابوبکر عتیق نیشابوری متوفی به سال 494 هجری، بعد از «تفسیر طبری» و «تفسیر اسفراینی» کهن‌ترین تفسیر قرآن به زبان فارسی است. مؤلف خود آن را «تفسیر التفاسیر» نامیده است. تفسیری است بسیار مفصل شامل ترجمه همه سوره‌های قرآن، شأن نزول و محل نزول آیات، عدد آیات و حروف سور و فضیلت آیات و تفسیر آنها. بیشتر بر اساس روایاتی که از عبدالله بن عباس پسر عم پیامبر به او رسیده بود؛ ولی با توجه به راویان و مفسران دیگر. اهمیت این تفسیر به لحاظ نثر روان و لطیف آن نیز درخور توجه است و از بهترین نمونه‌های نثر ساده و روشن و شیوایی است که از قرن پنجم هجری بازمانده است. همچنین این تفسیر مشتمل بر لغات و اصطلاحات و صورت‌های خاصی از کلمات است که دامنه اطلاع از زبان فارسی رایج در قرن پنجم را می‌افزاید.