کتابخانه مجازی ادبیات

فصل اول این کتاب، شامل دو غزل و یک مثنویست و چند شعری که تقریبا بهترین کارهای او در دوره های پس از دوره نخستین است که میشود به آن ها دوره های سرگردانی گفت. و آغازی برای ادوار بعد. و به همین لحاظ هریک از آنها حاصل یک دوره خاص شعری. هشتمین شعر این فصل از لحاظی برگزیده ایست از دوره سرگرمی با شعر آزاد و نهمین شعر، در بحبوحه بیگانگی و یگانگی با مردان و زنان خانه ای که از در و دیوار آن بوی نماز برمیخاست و گویی برگرد مرگ می گردید و لاله عباسی هایی که پیر میشدند و جوان می شدند و روزمرگ آنان را می شمردند. و شعرهای دیگر این فصل هر یک نمونه ای از دوره هایی کوتاه چند ماهه و سریع که شاید در هریک از آن دوره ها بیش از سه چهار شعر نوشته نشده است. فصل دوم شامل شعرهایی که بیشتر قطعه های کوتاهی است از دوره ای که می توان به ان نام "دوره تماشا" داد. نگاههایی گذرا و تصویرهایی شتاب آمیز: دریای توفانی، چراغهای رنگی، زنی با وحشت باد، وزنی که می رقصد. و در کنار باغ غروب نشستن و کلاغان بازگردانده را نگریستن. دوره ای با حدود بیست شعر که از میان آنها، سرانجام به همین هفت شعر اکتفا شد. فصل سوم شامل شعرهایی که در دوره ای بسیار آموزنده و سرشار به مرحله نوشتن رسید. دوره ای که نحوه نطفه بستن و شکل گرفتن شعر و رسیدن به امکانات دیگر "اگر چه ناقص" او را بیش از پیش به کار خویش دلبسته داشت. در همین دوره بود که کلمات اندک اندک با او مهربان شدند و در عین مهربانی، خشن تر و زبرتر. و همین مهربانی بود که آنها را در شعر راه داد. و نیز در همین دوره بود که با بازگشتی به تاریخ دور و نزدیک و مردانی و حوادثی که در فضای مبهم شعر او چهره نمودند. به مرحله لمس آن کلمات رسید و بخصوص از نظر مکالمات شعری و خط داستانی شعر تجربیاتی فراوان کسب کرد. فصل چهارم شامل دوره ای که دید او را نسبت به شعر به گونه ای محسوس تر از دوره قبل تغییر داد. و در برخی ازشعرها کم و بیش شبحی از فرمی را که بسیار دنبال آن گشته بود دید. اما در دنیاهایی مختلف و با حالاتی متفاوت: اندیشیدن به مفهوم زمان، و ساعتی که به اقتضا در پهنه کویر می ایستد سفری به روستا و آسیابی که خاکستر می شود، حرکتی در غرفه ها و خورندگان و نوشندگانی که به جبر مرگ تن در می دهند و شبها و روزهای مستی و خستگی و تحیر بازیچگان و تمسخر بازیگران. و همه اینها در قالب هایی که از دوره فصل سوم پیش بینی شده بود و اینکه تا یافتن راهی پیشرفته تر تنها راه ادامه کار اوست...

این کتاب که مشتمل بر شرح مختصر احوال فقها، حکما، شعرا و عرفا و ادبای مشهور می‌باشد، در سال 1331 هـ.ق به وسیله عارف و حکیم بزرگوار شیخ اسدالله ایزدگشسب تألیف و در اصفهان به زیور طبع آراسته شده است. شیخ اسدالله ایزدگشسب در سال 1303 در گلپایگان متولد شد و از سن شش سالگی تا هجده سالگی در موطن اصلی به تحصیل علوم و فنون ادبیه پرداخته و صرف و نحو و معانی و بیان را ضمن فقه و اصول و کلام نزد استادان معروف آن زمان آموخته است. سپس عازم اصفهان شده و از حوزه درس آنجا استفاده کرده است. پس از فراغت از تحصیل به گلپایگان رجوع کرده و در آنجا چندی به تدریس حکمت و فقه و اصول و علوم غریبه پرداخته و مجددا در سال 1330 به اصفهان بازگشت و پس از چند سال اقامت در این شهر، به بیدخت گناباد عازم و در سال 1350 قمری از طرف صالح علیشاه به لقب درویش علی ملقب گردید. وی سرانجام در سال 1366 قمری در اصفهان دار فانی را وداع گفت و مزار وی در تکیه نوبنیاد واقع درقبرستان تخت فولاد اصفهان می‌باشد.

این کتاب منتخباتی است از کلیات شمس‌الدین تبریزی با مقدمه و حواشی مفید و تصحیح غزلیات مولوی که به وسیله حکیم و عارف بزرگوار مرحوم شیخ اسدالله ایزدگشسب متخلص به شمس نگارش و گردآوری گردیده و در سال 1319 شمسی به چاپ رسیده است.