دادستان مينوي خرد متني به زبان فارسي ميانه مشتمل بر 63 فصل و در شمار اندرزنامههاست. در قرن 14 ميلادي تريوسنگ آن را به زبان سنسکريت ترجمه کرده است. ترجمه نريوسنگ ترجمهاي لفظ به لفظ است، بدون مطالعه متن فارسي ميانه قابل درک نيست و زبان آن ويژگيهايي دارد که آن را از سنسکريت کلاسيک متمايز و به زبانهاي ايراني نزديک ميسازد. از اين جهت لازم است با متن فارسي ميانه مقايسه و ويژگيهاي زبان شناختي آن بررسي شود. دادستان مينوي خرد در قرن هجدهم ميلادي به فارسي نيز ترجمه شده است. در اين مقاله فعل ماضي متعدي و ساخت ارگتيو دادستان مينوي خرد و شيوه ترجمه آن به سنسکريت و فارسي بررسي ميشود.
در این دفتر واژههایی که به عنوان واژه پهلوی در واژهنامههای فارسی به فارسی لغت فرس اسدی طوسی، صحاح الفرس، واژهنامه معیار جمالی، فرهنگ حسین وفایی، تحفة الاحباب، فرهنگ جهانگیری، مجمع الفرس و برهان قاطع یاد گردیده، گردآوری و به ترتیب الفبایی آورده شده است و در پایان آگاهیهایی که در باره زبان پهلوی در برخی از این واژهنامهها آمده به صورت پیوستی با عنوان «آگاهیهای پراکنده درباره زبان پهلوی» افزوده شده است.
کتاب فارسی میانه که امروز با نام «شایست نه شایست» معروف شده، در اصل و چنانکه در دستنویسهای موجود از آن دیده شده، دارای این نام نیست. این کتاب بیشتر درباره گناهان و کیفرهای همارز آنها، نساوریمن (مردار و ناپاکی)، روش برداشتن مردگان از زمین و دستورهای ویژه در اینباره، پایههای گناه، سگدید و مراسم آن، انواع سگها و پرندگانی که از آنها در این آیین میتوان استفاده کرد و .... است. در این کتاب واژگان این متن پهلوی به ترتیب آوانویسی خط پهلوی آورده شده است. در مقابل هر واژه پس از یادکردن صورتهای کهن آن و توضیحات لازم، جای واژه در متن کتاب مشخص شده است.