کتابخانه مجازی ادبیات

عنايت ‌الله کنبوى لاهورى (1017 – 1082 هجری) مورخ، نويسنده، شاعر و از پارسى ‌نويسان معروف هند در سده يازدهم هجرى است. مهم ‌ترين اثر وی کتاب بهار دانش است که در سال 1060 هجری به ‌نام شاهجهان تاليف نموده است. این اثر ادبى به عشق جهاندار سلطان و بهره ‌ور بانو می پردازد که از اف‍س‍ان‍ه‌ ه‍ن‍دی‌ ک‍ه‍ن‍ی‌ از روای‍ت‍ه‍ای‌ ب‍ره‍م‍ن‍ان اقتباس شده است. ای‍ن‌ کتاب از متون‌ درس‍ی‌ م‍دارس‌ ق‍دی‍م‌ ه‍ن‍د ب‍ود‌، با حکايات و قصص گوناگونی همراه است که بى ‌شباهت به هزار و يک شب نيست. نسخه پیش رو چاپ سنگی سال 1896 در لکهنو می باشد.

هند دومین کشور پرجمعیت دنیا و دارای تاریخ و فرهنگی بسیار کهن و پربار است و سرزمین نژادها، زبان‌ها، آیین‌ها و فرهنگ‌های گوناگون می‌ باشد. ورود آریایی‌ها به هند بر فرهنگ، دین، ادبیات و نظام اجتماعی این سرزمین بسیار تأثیرگذار بوده‌ است. از جمله این تاثیرات می‌توان به شکل ‌گیری زبان سانسکریت، تدوین متون مقدس هندو و پیدایش سیستم طبقاتی در جامعه هند اشاره نمود. هویت یک ملت بیش از همه با افسانه ها و روایات قومی و قصه های عامیانه آن ملت معرفی می شود. داستان های کتاب قصه ها و افسانه های مردم هند از منابع سنسکریت و زبانهای باستانی برهماییان و بوداییان انتخاب شده و تقریبا اساس تمام این قصه ها مفاهیم تناسخ ( باززایی دوباره ) و کاست ( قید و بندهای اجتماعی در سیستم طبقاتی ) می باشد. این کتاب که از 32 داستان تشکیل شده است به همت جی. ای. بی. گری جمع آوری گشته و توسط ابراهیم اقلیدی به فارسی ترجمه شده است. این مجموعه در سال 83 با همکاری انتشارات کتابهای کیمیا (هرمس) و مرکز بین المللی گفتگوی تمدنها منتشر گردیده است.