شمسالدین تندرکیا یا "دکتر تندر- کیا " از پیشگامان شعر و نظریه ادبی مدرن در ایران به سال 1255 دیده به جهان گشود. وی در سال 1311 به فرانسه رفت و در سال 1318 با اخذ دکترای حقوق به ایران بازگشت . تندر کیا می خواست ادبیات قدیم را از بنیاد واژگون کرده و طرحی نو در اندازد. در مهرماه سال 1318 بیانیه تندر کیا به نام "نهیب جنبش ادبی شاهین" طی اعلانیه ای در روزنامه اطلاعات آن زمان منتشر شد . تندر کیا ترکیب نثر و شعری ( به گفته وی نثم ) را که می سرود به نام "شاهین" می خواند و اصرار داشت که قبل از نیما یوشیج او سبک شعر را متحول کرده است. مجموعههای نهیب جنبش ادبی شاهین بین سالهای 1318 تا 1354 به چاپ رسیدند که تفاوت کیفی نسبت به یکدیگر نداشتند. نکته ای که اکثر منتقدان و تاریخ نویسان شعر نو در رابطه با این آثار اشاره کرده اند، استفاده از ادبیات فولکلور، ضرب المثل و حتی لحن عامیانه در کلام است . کامیار عابدی کتاب «شورشگر بی آشتی» را در رابطه با زندگی و شعر تندر کیا تالیف نموده است. کتاب پیش رو اولین شماره از شاهین است که در سال 1318 منتشر شده است.
هفتاد سال پیش کودکی در یوش مازندران دیده به جهان گشود که مقدر بود بعدها نیمای نیماور (نام آور) گردد. نیما در طی زندگانی ادبی خود در داستان نویسی، نمایش نامه نویسی، نگارش مباحث ادبی به آزمایش پرداخته است، ولی آنچه که او را نامبردار ساخته جنبه شاعری اوست. در شعر نیز وی مراحل مختلف را طی کرده: سرودن اشعاری که شکل و قالب و مضمون آنها به سبک قدماست ولی مضمون آنها نو و بکر می باشد و سرودن اشعار به سبک نو. از این سه نوع، آنچه که شخصیت نیما را نشان می دهد دسته اخیر است. پس از درگذشت نیما بنا به وصیت وی کار تدوین و چاپ آثار فراوان و گرانقدرش با یاری همسر و فرزند و چند تن از یاران صمیم آن مرحوم با مراقبت نویسنده آغاز شد و نخستین شماره به عنوان افسانه و رباعیات و دومین شماره به عنوان "ماخ اولا" به همت و علاقه بی شائبه آقای سیروس طاهباز و همراهی آثای شراگیم فزرند ایشان منتشر شده است
مهدی اخوان ثالث (م. امید) یکی از سرشناسترین چهرههای شعر معاصر است که با حضور چهلساله خود در عرصه شعر و ادب، کارنامه درخشانی از خود به یادگار گذاشت و یکی از تأثیرگذارترین شاعران عصر خود به شمار میرود. او گرچه از سنین نوجوانی به سرودن شعر در قالبهای کلاسیک روی آورد؛ ولی پس از آشنایی با شعر نو و نیما و سرودن شعر در قالب نیمایی، به شهرت رسید. در این کتاب پس از مروری کوتاه بر زندگی و جهان شعری اخوان، در فصل اول به شعرهای کلاسیک اخوان در قالبهای غزل، قطعه، قصیده، مثنوی، ترکیببند، رباعی، دوبیتی و تکبیتی پرداخته شده است. فصل دوم اختصاص به بررسی اشعار نئوکلاسیک اخوان دارد. در فصل سوم شعرهای نو اخوان به لحاظ زبان و بیان، وزن شعر و پایانبندی مصراعها، قافیههای کناری در شعر، موسیقی درونی، روایت و فرم و ساختار بررسی شده است. فصل پایانی کتاب اختصاص به بیان گفتارهایی درباره شعر اخوان از نویسندگان و ادبای کشور دارد.