يكي از شاخههاي علوم بلاغي «فن بديع» است كه يررسي صناعات ادبي لفظي و معنوي را بر عهده دارد، اگر چه دانش بديع تا حدودي از حقيقت و ماهيت بلاغت بدور است و ليكن از آنجا كه در شكل تركيب كلامي و انسجام اسنادي بدون تاثير نبوده آن را يكي از شاخههاي بلاغت به شمار آوردهاند. تاريخ پيدايش صناعات ادبي ريشه در تاريخ موسيقي تركيب زبان دارد و بنابراين تاريخ علم بديع هر زباني به تاريخ پيدايش آن زبان باز ميگردد.
سخن و سخنوران، کتابی است نوشتهٔ بدیعالزمان فروزانفر در شرح احوال و نقد و سنجش آثار ۵۵ تن نامورترین شاعران پارسیگوی قرنهای سوم تا ششم هجری. سخن و سخنوران اولین بار در سالهای ۱۳۰۸ و ۱۳۱۲ در تهران به چاپ رسیدهاست.
موضوع کتاب زیباییهای سخن اثر سید محمود خیری شامل انواع شعر و زیباترین صنایع و بدایع در اشعار و شرح حالی از شعرای نامی و نمونه ای از آثار و گفتار و اشعار زیبا و تالیفات آن است که برای همه علاقمندان به شعر و ادبیات پارسی به ویژه دانش آموزان و دانشجویان رشته ادبی در دبیرستانها و دانشکده ها و طالبان کنکور مناسب است
استعاره از مباحثی است که از گذشته دور ذهن متفکران حوزههای مختلف علوم بشری را در سراسر گیتی به خود مشغول داشته است. در حوزه ادب، از آنجایی که استعاره بزرگترین کشف هنرمند و عالیترین امکانات در حیطه هنری و از کارآمدترین ابزار تخیل و به اصطلاح نقاشی در کلام است مورد توجه ویژه ادیبان و ناقدان برجسته بوده و هست. بلاغت دانان اسلامی نیز که بسیاری از بزرگان ایشان ایرانیانی بودهاند که زبان عربی را در آغاز به درس آموختهاند، مانند دیگر پژوهشگران عرصه ادبیات جهانی درباره این صنعت بلاغی ژرفاندیشیها کردهاند. از جمله ناقدان و بلاغتدانان برجسته اسلامی عبدالقاهر جرجانی (متوفی 471 ق) است که با تلاش روشمند خود موفق شد به افقهای بیسابقهای در مطالعات ادبی و زبانی از جمله استعاره دست یابد که تا آن زمان سابقه نداشت. او معیارهایی را به عنوان مبانی زیباییشناسی استعاره ارائه کرده است که در این مقاله سعی بر آن است، هر چند مختصر، به تبیین این مبانی پرداخته شود.