صورت نوعی ازلی چیست؟ یونگ معتقد است که روان آدمی، در ذات، نماد آفرین و اسطوره ساز است و محتوای ناخودآگاهی به شکل صورتهای روانی به ادراک خودآگاهی در میآید. این صورتها، از آنجا که جزئی اساسی از ساختمان روان آدمیند، همیشه و همه جا هستند و نمود آنها را میتوان در مناسک دینی، اساطیر، رویاها و جلوههای هنری انسان گذشته یا امروزین مشاهده کرد. همانند کانت که امور حادث را تنها در ظرف زمان و مکان قابل ادراک میداند، یونگ نیز صورتهای نوعی را چون ظرفی میانگارد که محتوای ناخودآگاهی در آنها فرو میریزد و شکل میپذیرد. این صورتها عناصر تعیینکننده پیشین هستند و خود خالی از هر گونه کیفیت و تعینند. یونگ آنها را به بستر رودخانههایی که زندگی روان همیشه در آنها جاری بوده است و با به ساختمان نامرئی شبکه کریستالها در یک محلول اشباع شده تشبیه میکند.
این مجموعه شامل تمام شاهنامه است که برای راحتی خوانندگان جوان که به تاریخ و تمدن کشور خود علاقه دارند و می خواهند با شاهنامه آشنا شوند، به نثر ساده برگردانده شده و در سه بخش شامل: 1. بخش اساطیر 2. بخش پهلوانی 3. بخش تاریخی تنظیم شده است. بخش اساطیر از پادشاهی کیومرث شروع شده و تا مرگ فریدون ادامه دارد. بخش پهلوانی از پادشاهی منوچهر و ظهور خاندان سام شروع می شود و تا مرگ رستم و فرزندش فرامرز ادامه دارد و بخش تاریخی که با پادشاهی بهمن فرزند اسفندیار شروع شده تا مرگ یزدگرد و تسلط عربها بر ایران ادامه می یابد.
نویسنده قبل از ورود در متون تفسیری، اسطوره و شناخت و جایگاه تصویرها و نمادگرایی و جایگاه اسطوره در قرآن را بررسی میکند .وی در فصل اول، علم حضوری و علم حصولی و نسبت آنها را با اسطوره ارزیابی مینماید .در فصل دوم، سیر نزولی عالم و رویا و خیال و کهانت را تبیین میکند .در فصل سوم کتاب، رمز و نماد و سمبل و نشانه و تمثیل و مجاز و استعاره، مرزبندی و تفکیک میشود .نویسنده پس از ذکر این مقدمات نمادهای دایره، مربع، مثلث، شاه و شاهزاده، آب، پرندگان، ارقام، اژدها و ماندالا، و درختان را تاویل میکند . فصل چهارم کتاب به قرآن و متنو تفسیری اختصاص دارد .در این فصل واژه اسطوره در یک یک آیات، بررسی و بعضا با متنو تفسیری مقابله و موازنه میگردد .نویسنده در پایان کتاب، نگرش اسطورهای را با توجه به روضه الجنان ابوالفتوح رازی و قصص القرآن سورآبادی و تفسیر طبری و کشف الاسرار میبدی ریشهیابی و نقادی میکند .