با توجه به آنچه در تذکره‌ها آمده و به کوتاهی عمر شاعر اشاره شده است، می‌توان گفت رفیع‌الدین لنبانی در نیمه دوم قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری می‌زیسته است. درباره شعر او به لحاظ کمیت می‌توان گفت اشعار لنبانی مشکل از قصیده و قطعه و چند غزل کوتاه و یا تغزل و مقداری رباعی و معدودی ترکیب‌بند و بالغ بر 1642 بیت است. از لحاظ کیفیت شعر لنبانی یکی از نمونه‌های بارز شعر رسمی و قدیم فارسی به شمار می‌رود. بیشتر دیوان او را قصیده اشغال کرده است و این قصاید اغلب که اغلب با تغزل یا تشبیب و نسیب آغاز می‌شود، با حسن تخلص به مدح می‌رسد و گاه بدون مقدمه از ابتدا مدیحهع است. استفاده از مناسبات الفاظ و به‌کارگرفتن لقب یا اسم ممدوح برای نشان دادن مکارم و با مسما بودن آن از خصایص اصلی شعر او محسوب می‌شود و تعابیر لطیف و تشبیهات زیبا و استخدام صنایع بدیعی به شعر او طراوت و لطافتی می‌بخشد. آثار سبک خراسانی یعنی استخدام الفاظ و اوزانی نظیر گویندگان بزرگ و نامور خراسان به خوبی در شعر او محسوس است. این کتاب بر اساس نسخه 699 هجری کتابخانه چستربیتی و مقابله با دو نسخه دیگر تصحیح شده است.

منابع مشابه بیشتر ...

65b641198b775.jpg

دیوان اشعار &am

ابوالقاسم سالاری (حیران)

دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.

658982692aa2c.jpg

سرایندگان شعر پارسی در قفقاز

عزیز دولت آبادی

این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.