میرزا محمّدعلی صائب تبریزی (1000- 1087 هجری) بزرگترین غزل ‌سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است. خانواده صائب جزو خانوارهایی بودند که به دستور شاه عباس اول از تبریز به اصفهان کوچ کردند. در زمان شاه عباس دوم به مقام ملک‌ الشعرایی رسید. شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفته‌ اند. صائب سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او سبک هندی نامیده شد. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازی‌های ظریف و معنی‌های بیگانه و باریک در شعر وی دیده می‌شود. ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفته است. کتاب پیش رو حاصل کشف نسخه ای خطی از یکی از دواوین آن حکیم است که در زمان حیات وی با تصحیح و تنقیح کامل نوشته شده است. در بسیاری از مواضع غزلهائی به دستخط خود وی بر آن اضافه گردیده و در پاره ئی از ابیات نیز اصلاحاتی به عمل آمده است. این دیوان با مقدمه ای جامع و کامل از استاد کریم امیری فیروزکوهی (1289 – 1363 شمسی) از شیفتگان صائب آراسته گشته است. کتاب حاضر بمناسبت ساختمان آرامگاه صائب در سال 1345، توسط انتشارات انجمن آثارملی به چاپ رسید.

منابع مشابه بیشتر ...

600ec4e8ed07e.jpg

دیوان صائب تبریزی، غزلیات (ن-ی)، جلد ششم

محمدعلی صائب تبریزی

مولانا صائب تبریزی مشهورترین شاعر دوران صفوی و یکی از غزلسرایان نامدار ایران است. این گوینده رنگین خیال و مضمون آفرین، پایه سبک اصفهانی (معروف به هندی) را به اوج کمال رساند و در این طرز، صاحب شیوه‌ای خاص شد که در حقیقت باید "سبک صائب" نامیده شود. کلیات او را که شامل غزلیات، قصاید و چند قطعه و مثنوی کوتاه است، بین 120 تا 200 هزار بیت- و بیشتر هم- نوشته‌اند. رقم صد هزار بیت را به تحقیق می توان پذیرفت. تدوین حاضر به تقریب دربرگیرنده 74 هزار بیت از اشعار مولاناست که در شش مجلد به چاپ رسیده است. نسخه حاضر شامل غزلیات (ن-ی) و جلد ششم از این دیوان است

600ec3af71294.jpg

دیوان صائب تبریزی، غزلیات (ذ-م)، جلد پنجم

محمدعلی صائب تبریزی

مولانا صائب تبریزی مشهورترین شاعر دوران صفوی و یکی از غزلسرایان نامدار ایران است. این گوینده رنگین خیال و مضمون آفرین، پایه سبک اصفهانی (معروف به هندی) را به اوج کمال رساند و در این طرز، صاحب شیوه‌ای خاص شد که در حقیقت باید "سبک صائب" نامیده شود. کلیات او را که شامل غزلیات، قصاید و چند قطعه و مثنوی کوتاه است، بین 120 تا 200 هزار بیت- و بیشتر هم- نوشته‌اند. رقم صد هزار بیت را به تحقیق می توان پذیرفت. تدوین حاضر به تقریب دربرگیرنده 74 هزار بیت از اشعار مولاناست که در شش مجلد به چاپ رسیده است. نسخه حاضر شامل غزلیات (ذ-م) و جلد پنجم از این دیوان است

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

5d80f09a8837d.png

دیوان امیری فیروزکوهی (جلد دوم)

کریم امیری فیروزکوهی

نام این شاعر کریم و نام خانوادگی‌اش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیل‌کرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایـی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانه‌های شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان می‌آوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.

نظم/شعر کلاسیک/دیوان
کتاب
5d80f04675490.png

دیوان امیری فیروزکوهی (جلد اول)

کریم امیری فیروزکوهی

نام این شاعر کریم و نام خانوادگی‌اش امیری و تخلصش «امیر» است. شهرتش به «امیری فیروزکوهی» گذشته از نسبت به زادبومش که فیروزکوه است، به دلیل امتیاز از دیگر شرکای تخلص امثال استاد بزرگ امیری فراهانی (ادیب الممالک) و میرزا سیدعبدالله خان اتابکی امیر تخلص و سایر مشتهران بدین کلمه است. به سال 1288 شمسی در دهکده فرح آباد فیروزکوه پا به عرصه هستی نهاد. او هفت ساله بود که به همراه پدر که از مردان تحصیل‌کرده آن روزگار بود به تهران آمد و مشغول تحصیل شد. پدرش در همان سال درگذشت. از آن پس در دامان مادر تربیت یافت و تحصیلات ابتدایـی و متوسطه را در تهران گذراند. استاد امیری سرودن شعر را از نوجوانی آغاز کرد. در این راستا در مقدمه دیوانش چنین نوشته است: در همان اوایل نوجوانی بود که وجود جوانه‌های شعر و ذوق ادبی را در خود احساس کردم و جسته و گریخته مصراع یا بیتی و رباعی به زبان می‌آوردم تا اینکه اولین غزل خود را که غزلی سیاسی در باب مسائل روز بود، سرودم و چاپ کردم. این کتاب در دو جلد دربرگیرنده دیوان اشعار امیری فیروزکوهی است که به کوشش امیربانوی امیری فیروزکوهی منتشر شده است.

نظم/شعر کلاسیک/دیوان
کتاب