ایرانیان به ویژه بانوان چنانکه همه میدانیم به خوبی با آن آشنا هستیم ـ همه ساله پیش از نوروز، کوشش دارند با ریزبینی ویژه خود که گاه در برخی از آنان بیشتر همانند یک دلشوره است؛ به کار پاکیزگی خانه یا چنانکه گفته میشود به خانهتکانی بپردازند و پیش از جشن نوروز خانه خود را از هر چه غبار و آلودگی است پاک سازند و چیزهای به درد نخور خود را نیز یا به کسانی که نیاز دارند بدهند یا از خانه خود به دور بریزند، به گونهای که خاکروبه سال پیش را هم که در کیسه ریختهاند به بیرون از خانه میبرند؛ که از سال پیش چیزی در خانه نمانده باشد. به ویژه تلاش آنها بیشتر برای آن است که همه این کارها پیش از رسیدن سال نو به انجام برسد و هنگام نوروز خانه آنها از هر گرد و غبار و ناپاکی دور باشد. خانه را رنگ میکنند، فرش و گلیم خود را میشویند، برای خود و فرزندان از کفش گرفته تا کلاه و از پوشیدنی تا نوشیدنی هر چه باشد نو و زیبا فراهم میکنند که هنگام بر آمدن نوروز و سال نو، تازگی و پاکیزگی بر همه خانه سایه افکن باشد.
جشنهای باستانی ایرانیان در دوران پیشین بسیار بوده ولی امروزه اغلب از آنها متروک گردیده و حتی نامی هم از آنها در میان نیست، ولی جشن هایی که تا حال هم به جا مانده و به کلی فراموش نشده و برادران و خواهران زرتشتیان ایرانی و پارسیان مقیم هندوستان و سایر نقاط دنیا آن جشن ها را به هنگام خود برپای می دارند عبارتند از: جشن بزرگ نوروز و فروردین، جشن فروردگان یا جشن جاوید، جشن بهمنبگان یا بهمنجه و سده، جشن مهرگان، جشن آذر؛ اینک نویسنده با استفاده از منابع تاریخی که در مقدمه این کتاب مذکور گردیده و همچنین با توجه و استفاده از رسوم و آداب محلی که تا حال در بعضی از ولایات ایران معمول و برقرار است به نگارش این کتاب پرداخته و درباره هریک از این جشنهای پنجگانه به طور جداگانه شرح داده می شود.
کتاب تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی به قلم ناصرالدین شاه حسینی در سال 2536 شاهنشاهی توسط شورای عالی فرهنگ و هنر مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی به چاپ رسیده است.