کتابخانه مجازی ادبیات

فصل اول این کتاب، شامل دو غزل و یک مثنویست و چند شعری که تقریبا بهترین کارهای او در دوره های پس از دوره نخستین است که میشود به آن ها دوره های سرگردانی گفت. و آغازی برای ادوار بعد. و به همین لحاظ هریک از آنها حاصل یک دوره خاص شعری. هشتمین شعر این فصل از لحاظی برگزیده ایست از دوره سرگرمی با شعر آزاد و نهمین شعر، در بحبوحه بیگانگی و یگانگی با مردان و زنان خانه ای که از در و دیوار آن بوی نماز برمیخاست و گویی برگرد مرگ می گردید و لاله عباسی هایی که پیر میشدند و جوان می شدند و روزمرگ آنان را می شمردند. و شعرهای دیگر این فصل هر یک نمونه ای از دوره هایی کوتاه چند ماهه و سریع که شاید در هریک از آن دوره ها بیش از سه چهار شعر نوشته نشده است. فصل دوم شامل شعرهایی که بیشتر قطعه های کوتاهی است از دوره ای که می توان به ان نام "دوره تماشا" داد. نگاههایی گذرا و تصویرهایی شتاب آمیز: دریای توفانی، چراغهای رنگی، زنی با وحشت باد، وزنی که می رقصد. و در کنار باغ غروب نشستن و کلاغان بازگردانده را نگریستن. دوره ای با حدود بیست شعر که از میان آنها، سرانجام به همین هفت شعر اکتفا شد. فصل سوم شامل شعرهایی که در دوره ای بسیار آموزنده و سرشار به مرحله نوشتن رسید. دوره ای که نحوه نطفه بستن و شکل گرفتن شعر و رسیدن به امکانات دیگر "اگر چه ناقص" او را بیش از پیش به کار خویش دلبسته داشت. در همین دوره بود که کلمات اندک اندک با او مهربان شدند و در عین مهربانی، خشن تر و زبرتر. و همین مهربانی بود که آنها را در شعر راه داد. و نیز در همین دوره بود که با بازگشتی به تاریخ دور و نزدیک و مردانی و حوادثی که در فضای مبهم شعر او چهره نمودند. به مرحله لمس آن کلمات رسید و بخصوص از نظر مکالمات شعری و خط داستانی شعر تجربیاتی فراوان کسب کرد. فصل چهارم شامل دوره ای که دید او را نسبت به شعر به گونه ای محسوس تر از دوره قبل تغییر داد. و در برخی ازشعرها کم و بیش شبحی از فرمی را که بسیار دنبال آن گشته بود دید. اما در دنیاهایی مختلف و با حالاتی متفاوت: اندیشیدن به مفهوم زمان، و ساعتی که به اقتضا در پهنه کویر می ایستد سفری به روستا و آسیابی که خاکستر می شود، حرکتی در غرفه ها و خورندگان و نوشندگانی که به جبر مرگ تن در می دهند و شبها و روزهای مستی و خستگی و تحیر بازیچگان و تمسخر بازیگران. و همه اینها در قالب هایی که از دوره فصل سوم پیش بینی شده بود و اینکه تا یافتن راهی پیشرفته تر تنها راه ادامه کار اوست...

ترجمه دعای کمیل در سیاق نثر-دررشته نظم از نصیرالدین امیرصادقی در سال 1373 انجام شده است.

این کتاب تألیف سیداحمد فائز برزنجی است که در شهر موصل به زبان عربی تألیف شده و آن عبارت از یازده ستون عمودی در هر صفحه از صفحات کتاب است. نخستین ستون عمودی از صفحات در علم کلام است؛ یعنی هرگاه ستون عمودی از بالا به پایین خوانده شود، از موضوع علم کلام و غایت و فایده آن بحث می‌کند. عمود دوم در علم تفسیر، عمود سوم در علم حدیث، عمود چهارم در علم فقه، عمود پنجم در علم صرف و نحو، عمود ششم در علم حکمت، عمود هفتم در علم منطق، عمود هشتم در علم معانی و بیان و بدیع و آداب، عمود نهم پنج بیت به زبان ترکی در مدح سلطان عبدالحمیدخان دوم، عمود دهم شامل شش بیت فارسی در مدح سلطان عبدالحمید، عمود یازدهم چهار بیت است که دو بیت آن به زبان فرانسه، سومین بیت به زبان روسی و چهارمین آن به زبان کردی است. به طور خلاصه این کتاب عبارت است از یازده ستون عمودی که به رنگ سرخ در دوازده فن و شش زبان عربی، ترکی، فارسی، فرانسه، روسی و کردی نگاشته شده و به چهارده طریق خوانده می‌شود که سیزده طریقه آن به صورت عمودی و چهاردهمین طریقه آن به صورت افقی است. طریقه پانزدهم نه عمودی و نه افقی، بلکه با پیوستن کلمه‌ای به کلمات دیگر از آخر هر یک از کلمات عمودی پایان کتاب خوانده می‌شود. این کتاب توسط شیخ محمد خال تصحیح شده و مهین‌دخت معتمدی آن را ترجمه کرده است.

این گفتار دل از دست داده‌ای است که عاشق هند، این سرزمین کهنسال است، سرزمینی که با عالم عرفانی پیوندی ناگس کستنی دارد و در هر جای آن عزیزی از اولیاءالله بانور معرفت کانون دل عاشقان حق و حقیقت را گرم و روشن نگاهداشته است. مولانا خالد هم عاشقی است پاک‌باخته از سرزمین عراق، اما آوازه شهرتش از مرزها گذشته و یکی از مشعل‌داران طریقت نقشبندی به شمار می‌آید و به مولانا خالد نقشبندی و یا به اختصار «مولانا خالد» شهرت یافته است، اما چراغ طریقتش از هند نور گرفته و آرام جانش در این مرز و بوم آرمیده است.