این کتاب فرهنگنامه کهنی است که زندهیاد رضا هادیزاده آن را به عنوان پایاننامه دکتری خود برگزیده بود و بر اساس هفت نسخه کهن مقابله، تصحیح و تحشیه شده است. این فرهنگ از جمله نخستین فرهنگهای دوزبانی «عربی ـ فارسی» است. نویسنده این فرهنگ ادیب نطنزی در زمان خود عالمی به کمال بوده و به تدریس و تعلیم اشتغال میورزیده و به تألیف کتبی پرداخته است؛ از آن جمله «المرقاة» را برای مبتدیان تألیف نموده و سپس به تألیف این فرهنگنامه پرداخته است. بخش اصلی کتاب در لغت تازی به پارسی است که در 28 کتاب از «کتاب الألف» تا «کتاب الیاء» بنا بر ترتیب حروف الفبا ترتیب یافته و در هر کتاب ابتدا اسمها را بنا بر حرکت حرف اول، در سه باب مفتوح و مضموم و مکسور مرتب ساخته و پس از آن افعال ثلاثی مجرد را در ابواب گوناگون مرتب کرده است.
در این کتاب کوشیده شده تا درباره نکاتی درباره حافظ و شعر او بررسی صورت گیرد؛ از قبیل: بیان روند زندگانی حافظ برگرفته از متون و منابع معتبر علمی و تاریخی با استفاده از اشعار شاعران نوپرداز معاصر؛ نگاهی به ابعاد و زوایای شخصیت حافظ؛ چرایی تفأل به حافظ و چگونگی تفألزدن؛ تدوین فصلی با نام فرهنگ واژگان اشعار حافظ با بیش از دوهزار واژه؛ فراهم کردن فرهنگ اشارات و تعبیرات عرفانی اشعار حافظ با بالغ بر پانصد واژه.
کتاب «کشف المحجوب» که در واقع پردهگشای اسرار حیات و درون گروهی از عاشقان و شیفتگان جمال محبوب ازلی و ابدی است، جلوهگاه ایمان و ذوق و دانش بزرگمردی است که گرچه شرح کاملی از احوال وی در دست نیست، ولی همین اثر عظیم نماینده وسعت اطلاعات او در علوم قرآنی و احادیث و عرفان است. در این کتاب خلاصهای گویا از شرح زندگی افراد مندرج در کتاب «کشف المحجوب» هجویری ارائه شده و علاقمندان و عرفانپژوهان را در شناخت هرچه بهتر مندرجات کتاب بهویژه شخصیت عارفان و مشایخ راهنما است.