ما، که پیشآهنگانمان پدیدآورنده این مفهوم (حقوق بشر در حیطه زبان)، قبل از تولد مفهوم حقوق بشر بودهاند، باید سعی کنیم بی اسپرانتو و حقوق بشر در حیطه زبان پیوندی قوی در اذهان انسانها به وجود آوریم. حکومت این شب تیره و تار برتارک زمین همچنان به طول خواهد انجامید، اما، برای ابد نخواهد پایید. زمانی، هنگامی آن در خواهد رسید که انسانها به روبهصفتی خود در برابر یکدیگر پایان بخشند.... این کلمات دکتر زامنهوف (مبدع زبان اسپرانتو) در سخنرانی مشهورش در گیلدهال لندن در سال 1907 است. تقریبا یک قرن از آن زمان سپری شده است، قرنی که پر از وقایع وحشتناک و دهشتآمیز بوده که نه توسط مردمانی عقب مانده و در اعماق جنگلها، بلکه توسط انسانهایی که به ظاهر متمدنتریناند انجام گرفته است.
تاریخ بشر آئینه یک سلسله مبارزه هایی است که بین طبقات مردم برقرار است و این مبارزه ها تا غلبه حق بر باطل ادامه خواهد داشت. مبارزه طبقاتی مظهر و نمایش واقعی حوادث تاریخی است که سر ترقی و تکامل هم در آن نهانست. نبرد دائمی خوبی و بدی، قدرت و حق، فقر و غنا، سرمایه و کار، تقدم و تجدد، ارتجاع و آزادی، فداکاری و خودپرستی، ظلم و عدالت و بالاخره مبارزه نور و ظلمت و یا یزدان و اهریمن است که حوادث و وقایع تاریخی را بوجود آورده است و بدون این نبرد زندگی هدف واقعی ندارد. تصدیق حالت حاضره و تسلیم در برابر سلطه و قدرت زندگی را همان اندازه فاقد روح و معنی خواهد ساخت که کسی وارد جنگ تن به تن بشود بدون اینکه کینه ای در دل داشته باشد و یا تن به زناشویی دهد درحالیکه فاقد عشق و محبت نسبت به همسر خود باشد. یکی از مظاهر حساس و جلوه های مشخص مبارزه های طبقاتی مبارزه ایست که در طول تاریخ بردگان با اربابان نموده اند و پرده های دلگداز و در عین حال لذت بخشی در صحنه اجتماع به وجود آورده اند. بردگی دوره مشخصی در تاریخ اجتماعی هریک از ملت ها گذرانده و خود یکی از دوره های فعالیت اقتصادی بشر است. تمام ملت ها "دوران اقتصاد بردگی" و یا دوره مبارزه بر علیه بردگی را در زمان واحدی نگذرانده اند و در تمام ملت ها هم بردگی حالت مشخص اقتصادی نبوده بلکه بطوری که در این مقاله ها دیده خواهد شد رژیم اقتصادی بردگی در بعضی از کشورها مانند یونان و روم با ظهور فئودالیسم از بین رفته و در پاره از ممالک دیگر مانند آمریکا و روسیه تا یک قرن پیش وجود داشته و در پاره کشورها مانند ایران از بردگان در فعالیت خاص اقتصادی یعنی تولید استفاده نمی کردند.
نگارنده در این کتابچه، ضمن روایت خاطرهای، علاقه خود را نسبت به زبان اسپرانتو بیان میکند و در انتها اشعاری در توصیف این زبان به نظم در میآورد .