محمدمعصوم مؤلف این سفرنامه بعدها لقب طریقتی معصوم علیشاه گرفت و لقب دیوانی نایب الصدر یافت، در 14 ربیع الاول سال 1270 قمری در شیراز زاده شد و سفر بزرگتر زندگی را در این جهان آغاز نمود. در اواخر عمر مدتی رئیس اوقاف گرگان بود. یک چند هم ریاست اوقاف گناباد را بر عهده داشت. آنگاه به مشهد رفت و همانجا در 11 شعبان سال 1344 قمری درگذشت. این کتاب گزارشی است از زیارت قبله و سیاحت ایران و هند که از شوال 1305 قمری آغاز شده است. ذکاءالملک فروغی که با نویسنده این سفرنامه معاصر بوده، در باب این کتاب مینویسد: «از مزایای جناب سفرهای عدیده و سیاحتنامههای عارفانه است که در داخله و خارجه مملکت از اقطار هندوستان و ترکستان و بلاد و ولایات دولت عثمانی کردهاند تا سیر انفس و آفاق هر دو را کامل نموده باشند».
…نخستین جهانگرد غربی که در دوران تمدن اسلامی، به ایران و کشورهای اسلامی سفر کرده، بنیامین بن جناح، از اهالی تودلای اسپانیاست. وی در بین سالهای 560 تا 569ه/1165-1174م. در شرق به سیر و سیاحت پرداخته است. او، مردی تاجر پیشه از یهودان اندلس بوده است. او دوست داشته در شهرهای عالم سیر کند و در هر شهری با برادران یهودی خود و اوضاع آنان آشنا گردد. بنیامین سفر خود را از بارسلون آغاز کرده و عراق را در زمان خلیفه عباسی المستنجد بالله (خلافت 555-566ه/1160-1170م. ) دیده بوده است جالب این است درگزارشی که از قدس دارد، تنها یک یهودی در آن شهر سکونت داشته است. دیدار او از ایران به روزگار حکومت سلجوقیان بوده است او ضمن دیدار با جوامع کلیمی به کار تجارت نیز، می پرداخته است. بنیامین پس از دیدار از شوش و چند شهر دیگر در غرب ایران، به هندوستان می رود. او نخستین جهانگرد غربی است که بعد از دوران باستان درباره منطقه خلیج فارس مطالبی از خود به جای گذاشته است. بنیامین درباره شهر همدان ومعبدی که در آن استر و مردخای مدفون است، توضیحاتی ارائه داده است. در ردیف وی می توان از خاخام موسی پتاچیاد، یاد کنیم که در فاصله سالهای 576-582ه/ 1181-1187م. از زادگاه خود شهر پراگ چکسلواکی، سفر را آغاز کرده و از راه لهستان و روسیه به غرب ایران سفر آمده و درباره آرامگاه دانیال نبی و شوش گزارشی ارائه کرده است.
در زمستان سال 1882-83 س، ج، بنجامین از طرف پرزیدنت آرتور ریاست جمهوری آمریکا به سمت نخستین سفیر آمریکا در ایران منصوب شد زیرا کنگره آمریکا به تازگی تاسیس سفارت را در ایران تصویب کرده بود. در سال 1885 با موفقیت حزب دمکرات در انتخابات ریاست جمهوری و زمامداری این حزب بنجامین به امریکا احضار شده و طبق شیوه معموله در دیپلماسی امریکا به زندگی خصوصی خود پرداخت. خاطرات و تجربیات وی در طول ماموریت دو ساله اش در ایران انگیزه ای بود برای تدوین کتابی تخت عنوان ایران و ایرانیان که در سال 1887 در لندن به چاپ رسید.