نسخه شماره 762 کتابخانه حسین چلپی در بورسا (بورسه)، که فیلمی از آن در کتابخانه دانشگاه تهران به شماره 325 موجود است، نسخهای از مناقبالعارفین افلاکی است که به طور آشفتهای با کتاب دیگری صحافی شده است که روایت فارسی ناتمامی است از معراج رسول اکرم (ص) بی ذکر نام مؤلف و کاتب آن. آقای تحسین یازیجی، در مقدمهای که بر تصحیح خود از مناقبالعارفین نوشته است، این روایت معراج را «معراجنامه» نامیده و آن را از آن افلاکی پنداشته است و مرحوم دانش پژوه نیز در فهرست میکروفیلمهای دانشگاه تهران چنین ذکر کرده است. ما در این مقاله نخست استدلالهای یازیجی را در انتساب معراجنامه به افلاکی محک میزنیم سپس به معرفی معراجنامه و مختصات نثر آن خواهیم پرداخت.
هاشم اعتماد سرابی نویسنده کتاب، در مورد موضوع کتاب می گوید: این نوشته ها یک قسمت از مقالاتی است که در این چند ساله در روزنامه خراسان چاپ شده است، چیزهایی که پیرامون مسائل مختلف نوشته ام. که البته مثل نماز آن مردک گلستان چیزی نبوده که به کار آید. از سستی و نقص اما چرا باز به شکل کتابی در می آید منکه هنوز از رنج شرم "اسائه ادب" فارغ نیامده ام، واقعه ایست مشکلم... احساسی است و امیدی گنگ و خام و اگر با این همه، کمک کوچکی به درک درست شده باشد خود را ماجور یافته ام.
موضوع کتاب حاضر در مورد زندگی نامه امیر عنصرالمعالی کیکاووس نویسنده کتاب قابوسنامه تالیف غلامحسین یوسفی که توسط انتشارات دانشگاه تهران منتشر شده است.
مشهورترین کاربرد «خیش» را شاید بیشتر کسانی که با متنهای کهن سروکار دارند از تاریخ بیهقی در خاطر دارند و در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. فرهنگهای فارسی هر کدام به نحوی از «خیش» و «خیشخانه» تعریفی به دست دادهاند که برخی از آنها در لغتنامه نقل شدهاند. در این مقاله بر آنیم تا به نحوه به وجود آمدن این دو ابزار برودتی و حتیالمقدر سازوکار آن بپردازیم. گفتنی است ناجی معروف، محقق عرب، نیز در مقاله خود با عنوان «فصول من حضاره بغداد» در بخش «تکییف الهواء و تبرید البیوت ببغداد» براساس یافتههای خود به سازوکار خیش و خیش خانه پرداخته است و ما در این مقاله به یافتههای او نیز اشارهای خواهیم داشت.
طبق تقسیمبندی لادیسلاو زگوستا، زبانشناس و لغتشناس چک، فرهنگ تاریخی زبان، به همراه فرهنگ ریشهشناسی یکی از دو صورت فرهنگ در زمانی (تاریخ) و گونهای از آثار مرجع است که در آن تحولات واژگان زبان در سطح صورت و معنا در طول زمان نشان داده میشود. موضوع اصلی این قبیل فرهنگها ترسیم تحولات تاریخی واژگان یک زبان از نخستین شاهد مکتوب آن است. تحولات صرفی و معناشناختی ای که یک واژه از سر گذرانده است به ترتیب در دورههای مختلف براساس شواهدی از منابع ادبی و غیر ادبی توصیف میشود.