کتابخانه مجازی ادبیات

این کتاب اولین دستور زبان کردی سنندجی است که توسط دکتر محمدتقی ابراهیم پور نگاشته شده است.

گویش‌ها می‌توانند پشتوانه‌ای برای فرهنگ و ادبیات رسمی یک مملکت باشند و آشنایی با فرهنگ خودی و دانش گذشته اعتماد به نفس و قدرت را در برابر فرهنگ بیگانه بیشتر می‌کند؛ همچنین گویش‌ها قادرند فرهنگستان‌ها را از وضع واژه‌های جدید بی‌نیاز کنند. آنچه در این کتاب به عنوان «گویش جیرفت و کهنوج» معرفی شده، گویشی است که مردم جیرفت و کهنوج و رودبار به کار می‌برند و در آن از گونه‌گونی‌های ناشی از نفوذ لهجه‌های همسایه (بلوچی، هرمزگانی) و بعضی لهجه‌های جیرفتی (جبالبارزی، ساردویی) صرف‌نظر شده است.

«دوانی» یکی از گویش‌های استان فارس است که در قصبه کوهستانی دوان، در دوازده کیلومتری شمال کازرون به آن تکلم می‌شود. این گویش از گویش‌های غرب و شمال غربی استان فارس است و در شمال غربی در مجاورت گویش‌ لری ممسنی قرار دارد. این کتاب، نتیجه سال‌ها تلاش در راه گردآوری و تدوین نکات دستوری و واژه‌های گویشی کهن است که گرچه تا به امروز بر زبان مردم «دوان» جاری است؛ اما بیم آن می‌رود با توجه به تأثیر زبان فارسی در آینده نزدیک از سر زبان‌ها بیفتد و از یادها برود. این گویش بر اساس شواهد موجود، بازمانده زبان‌های فارسی میانه (پهلوانیک، پارسیک) است که باوجود هجوم فرهنگ‌های غیربومی تا حدودی دست‌نخورده، بکر و منحصربه‌فرد باقی مانده است.

مقاله پیش رو دومین قسمت از مجموعه مقالات خرما در فرهنگ مردم جنوب ایران است. اولین قسمت آن با عنوان «خرما در فرهنگ مردم خشت و دلوار» دو منطقه از مناطق خرماخیز فارس (شهرستان کازرون) و بوشهر در اولین شماره مجله‌ گویش‌شناسی به چاپ رسید. مقاله حاضر بحثی در فرهنگ مردم مناطق مختلف خرماخیز استان کرمان باز می‌کند و خرما را در فرهنگ مردم آن سامان مورد توجه قرار می‌دهد. مناطق گرمسیری کرمان (بم، جیرفت، کهنوج، شهداد، حاجی‌آباد، نرماشیر و طارم) از ادوار گذشته تا به حال در زمینه کاشت، داشت و برداشت خرما سابقه طولانی داشته‌اند. اطلاعات گردآوری شده در مورد خرما در بم تحقیق میدانی نگارنده بوده و اطلاعات دیگر مناطق استان از آثار مختلف گردآوری شده است.