محمد رضا ملک پور در سال 1317 شمسی در بندر شرفخانه در کنار دریاچه ارومیه چشم به جهان گشود. ملک پور برای تحصیل دروس حوزوی به تبریز مهاجرت کرد و به مدت چهار سال دروس مقدماتی را در این شهر گذراند. بعدتر برای تکمیل تحصیلات خویش به شهر قم رهسپار شد و پس از اتمام دروس حوزوی مدرک فوق لیسانس خود را نیز از دانشگاه تهران کسب کرد. کتاب پیش رو دیوان ترکی محمد رضا ملک پور متخلص به ناظر شرفخانه ای است که در سال 1383 توسط انتشارات بخشایش به چاپ رسیده است.
ریاضالعاشقین کتابی است در بارهی شاعران قرهباغ یا «کوراباغ» که به همت میزاصدرای مجتهد زادهی قره باغی فراهم آمده است که در آن از 79 تن از شاعران زن و مرد دیار قرهباغ قفقاز با آوردن قطعاتی از اشعار آنان و نیز نگارهی برخی از آنان نام برده شده است. محمدعلی تربیت، در بارهی این کتاب و مولف این تذکره مینویسد: «او محمد بن میرزاصدرای قرهباغی است و کتابی در سنه 1325 [ مهی / 1286 خ ] به عنوان ریاض العاشقین مشتمل بر شعرای قرهباغ و منتخبات اشعارشان در ترکی و فارسی و صورت تمثال آنان تالیف کرده که جلد اولش در تاریخ 1328 [ مهی / 1289 ] ] و در استانبول چاپ شده و آن ترجمه ترکی تذکرهی نواب است که قبل از آن تالیف و چاپ شده است» باید گفته شود که اصل فارسی تذکرهی نواب در دسترس نیست ( امکان دارد که در آینده به دست آید ) و آقای یحیی خانمحمد آذری پژوهندهی پرکار کشورمان، آن را از روی ترجمهی ترکی تذکرهی نواب به فارسی بر گردانده اند و از سوی نشر آفرینش در پاییز سال 1373 روانهی بازار نشر گردیده است. شاعرانی که شعرهای آنان در این تذکره آورده شدهاند، همزمانند با دوران آقامحمدخان قاجار، فتحعلیشاه قاجار و سپس دوران تجزیه قفقاز از ایران بر اثر دو قرارداد ننگین گلستان و ترکمانچای. در میان شاعران قرهباع [کوراباغ ]، شمار بانوان قابل توجه است و به ویژه این که این بانوان در دوران زندگانی خود، بسیار سرشناس بودند و مورد توجه. از شاعران بلند آوازهای که در این تذکره از وی یادشده است، مهدیقلی خان داغستانی ( وفا ) است.
این مجموعه مشتمل است بر معرفی شاعران، نویسندگان، عالمان، عارفان، خوشنویسان و دست اندر کاران موسیقی در استان آذربایجان غربی در دوره معاصر .در کتاب نمونهای از اشعار شاعران به ترکی یا فارسی درج گردیده است ;همچنین علاوه بر ذکر احوال و آثار، پارهای از مختصات شعری و دیدگاههای اشخاص نیز به اجمال بررسی شده است .
هر یک از زبان های جهان دارای روش خاصی است که به این روش، قاعده دستور آن زبان گفته می شود. هر دستور زبان با وجود برخورداری از ویژگی های منحصر به همان زبان، در اکثر موضوعات با دستورهای دیگر، اشتراکاتی دارد. هر دستور زبانی بعد از پیدایش و به وجود آمدن آن زبان شکل می گیرد و دستور، تابع زبان است نه زبان تابع دستور. ما در هر زبانی به کلماتی برمی خوریم که با دستورهای ادبی آن زبان هماهنگی ندارد و به همین دلیل است که در هر مجموعه قواعد استثنایی وجود دارد و زبان عربی از این قاعده به دور نیست. محمد رضا ملک پور در کتاب راهنمای ادبیات عرب که در سال 1357 تألیف کرده سعی کرده است تا حد زیادی یادگیری زبان عربی را به روش خلاصه گویی و به زبانی ساده برای دانش آموزان و علاقه مندان به یادگیری، آسان کند. وی در این کتاب به مباحثی چون تعریف علم صرف، حروف هجا و حرکات، اسم ها، فعل ها و حرف ها پرداخته است. مطالب این کتاب نیز با خط نستعیلق خوشنویسی شده است.