مقالهای پیش رو دارید فراهم آمده از صفحاتی از بخشهای گوناگون کتاب منتشر نشده درآمدی بر شناخت فضاهای کودکانه در شعر فارسی است بدین ترتیب اشکار است که همه این صفحات ـ که در این مقاله به همسایگی هم تن دادهاند ـ لزوما در کتاب اصلی همجوار نیستند در این مختصر مجال برای توضیح درباره دلایل این انتخاب نیست و تنها به ذکر این نکته اکتفا میکنم که به نظر من این صفحات در بحث اصلی کتاب اهمیتی ویژه دارند و برخیها دیدگاههای اساسی نویسنده را در بر میگیرند. هر چند که شعر کودک در ایران چندان دیر سال نیست و برای جستجوی ریشههای آن نباید سالیانی دراز به عقب بازگشت. سخن از کودک و کودکی در شعر پارسی پیشینهای دراز دارد. از همان آغاز شکلگیری شعر پارسی کا گاه شاعران از کودکان سخن گفتهاند و تصاویری از دنیای کودکانه ارائه دادهاند.
پس از گذشت حدودا چهل سال از عمر سینمای ایران به جهت بالا بردنبار عاطفی فیلم و به ویژه در مضامین خانوادگی و ملودرامهای وطنی، در سالهای دهه چهل، کودکان نیز گهگاه در فیلمهای فارسی حضور پیدا می کنند. اما این حضور به تنهایی نمی تواند سرآغاز فیلم کودک در تاریخ سینمای ایران باشد. چرا که سینمای کودک، ویژگیهای خاص خود را دارد و برای مخاطبان خاص خود نیز تولید می شود و فیلم های سینمایی به دلیل جامعیت و عمومی بودن شیوه بیان و پیام آن نمی تواند پاسخگوی این نیاز باشد....
در فن آرایش سخن و صنایع بدیعی "سوال و جواب" را یکی از محسنات بدیع معنوی به شمار آورده اند و آن چنان است که شاعر در بیتی و یا چند بیت و یا بیش از آن، سخن خود را به صورت پرسش و پاسخ موضوع می کند و این تفنن ادبی، گاه چندان به درازا میکشد که از آغاز تا پایان یک قصیده طولانی را نیز دربر میگیرد. کتاب حاضر که "گفتگو در شعر فارسی" نام دارد بیشترین اشعاری را که تاکنون به شیوه پرسش و پاسخ سروده شده اند، شامل میشود.