محمد بهمن‌بیگی (1298-1389 شمسی) نویسنده ایرانی و بنیان گذار آموزش و پروش عشایری در ایران است. وی پس از پایان دوره کارشناسی حقوق دانشگاه تهران، در زمینه برپایی مدارس سیار برای بچه‌های ایل شروع به فعالیت کرد. دوران بازنشستگی بهمن ‌بیگی بیشتر به ثبت تجربه‌ ها، خاطره‌ ها و نظریه ‌های او در زندگی و کار با عشایر و آموزش و پرورش گذشته‌ است که حاصل آن چند کتاب: عرف و عادت در عشایر فارس، بخارای من ایل من، اگر قره‌ قاچ نبود، به اجاقت قسم و طلای شهامت است. کتاب پیش رو مجموعه ای از نوشته های آشنایان محمد بهمن بیگی درخصوص وی و آثار اوست که به کوشش اسماعیل احمدی، ابوالفتح میری و کهزاد رنجبر سه تن از شاگردان دوره های اول و دوم مکتب آموزش عشایر تدوین شده است. این کتاب در سال 1384 توسط نشر ویژه نگار منتشر شد.

منابع مشابه بیشتر ...

65d3632f5a260.jpg

کتابهایی درباره زبان اسپرانتو

داود شمس‌ حکیمی‌

نگارنده در این کتابچه، ضمن روایت خاطره‌ای، علاقه خود را نسبت به زبان اسپرانتو بیان می‌کند و در انتها اشعاری در توصیف این زبان به نظم در می‌آورد .

65d0c3112f24a.jpg

آموزش جغرافیا

این رساله از بهترین مظاهر کوشش ثمربخش یونسکو است. این کتاب صورت مجلس مذاکرات و مباحثات ورزیده ترین معلمان جغرافیای همه عالم است. نویسندگان کتاب به مجموع این جلسات با کمال تواضع نام "استاژ" یعنی دوره کارآموزی داده اند ولی میدانیم که بزرگترین و مهمترین معلمان که غالبا استادان دانشگاه و بازرسان فنی و مربیان این دوره استاژ را بوجود آورده اند. نویسندگان کوشیده اند که تعلیم جغرافیا را منطبق سازند به نوترین روش های آموزش که آن را روش علمی نام نهاده اند...