ادبیات فارسی، مدتها قبل از آنکه نبوغ درخشان گوته با نشر دیوان شرقی غرب (1819) آن را یک منبع الهام جاودانه برای رمانتیسم اروپا سازد، از راه ترجمه گلستان در نزد آلمانی زبانها با حسن قبول تلقی شده بود. ترجمه آزاد متن کامل گلستان سعدی ـ یک مجموعه شعر و نثر با حکایت زیبا و شوقانگیز متعلق به قرن سیزدهم میلادی در ایران ـ به وسیله جهانگرد و ایرانشناس بسیار مشهور آلمانی ـ آدام اولئاریوس (1671 ـ 1599) که در هامبورک به سال 1654 نشر شد، با اقبال عام مواجه گشت و لااقل در مدت حیات مترجم چند بار دیگر در سالهای 1660، 1663، 1671 تجدید طبع گردید. این که چند ترجمه آلمانی دیگر هم از همین اثر سعدی در سالهای 1775، 1827، 1848، 1850 منتشر گردید سابقه آشنایی و علاقه آلمانی زبانان را با ادبیات فارسی قابل ملاحظه نشان میدهد. در قرن روشنایی و عهد مقدم بر رمانتیسم نه فقط گوته به شعر فارسی ـ که مخصوصاً از روی ترجمههای فون هامر پورگشتال با آن آشنایی یافته بود ـ علاقه نشان داد بلکه دوست و مصاحب او شیلر هم نسبت به ادبیات فارسی ناآشنا نماند. از جمله نمایشنامه معروف او به نام توراندوت (=توراندخت) هر چند از یک اثر همنان نوشته کارلوگوتسی ایتالیایی الهام گرفت منشأ واقعی آن اثر، در نزد هر دو نویسنده یک قصه زیبا، از مجموعه منظوم هفت گنبد اثر نظامی گنجوی شاعر ایرانی قرن دوازدهم میلادی بود.
در فن آرایش سخن و صنایع بدیعی "سوال و جواب" را یکی از محسنات بدیع معنوی به شمار آورده اند و آن چنان است که شاعر در بیتی و یا چند بیت و یا بیش از آن، سخن خود را به صورت پرسش و پاسخ موضوع می کند و این تفنن ادبی، گاه چندان به درازا میکشد که از آغاز تا پایان یک قصیده طولانی را نیز دربر میگیرد. کتاب حاضر که "گفتگو در شعر فارسی" نام دارد بیشترین اشعاری را که تاکنون به شیوه پرسش و پاسخ سروده شده اند، شامل میشود.
شیخ مولی رشید دزفولی، فقیهی فاضل و ادیبی از شعرای تابناک بود که در جامعیت علوم و فضیلت دینداری و رعایت نکات اخلاقی و فضایل و کمالات نفسانی در عهد خود مشخص و ممتاز بود «او با همه اطلاعاتی که در علوم دینی و فلسفه و تاریخ و ادبیات تازی و فارسی داشتهاند تنها قسمتی از دیوانش یعنی بخش (زهرائیه) به جای مانده، که با همهی اندکی طبعی غرا و معلوماتی جامع است. در شعر بر پیشینیانی همچون سعدی، حافظ و جمالالدین عبدالرزاق بوده است... مجموعاً 2545 بیت شعر از مرحوم ضیایی به جای مانده است» . «این اثر یکبار در سال ۱۳۳۳ قمری در بمبئی و بار دیگر در سال ۱۳۲۳ خورشیدی در تهران به نام کلیات دیوان ضیایی به چاپ رسیده است. مجموعه زهرائیه ضیایی اگرچه در باب مدیحه و مرثیه است، اما با اصولی نو و طرحهای شعری جدید نسبت به مرثیه سرایی در آن زمان به وجود آمده که این نوع طرز بیان مرثیه در نوع خود بینظیر است و در زمان زندگی ضیایی مطمئناً سبکی بسیار نو و تازه بوده است» در دیوان شعری که از او به جای مانده تعدادی قصیده و غزل(88) و ترجیع بند(12) وجود دارد. «گرچه دیوان اشعارش مختصر ولی منقح و نافع و حاوی فواید بسیار است. اشعار نغز و شیوای او در قالب پند و نصایح، حکایت از رنج درون و قلب سوزانش دارد» . اثر منظومش؛ یعنی زهرائیه نشان از تسلط او بر قواعد شعری و تبحر او بر استحکام معانی دارد و دلیل بارزی است بر فصاحت کلام و روانی سخن و نیروی طبع و قوت بیان و حدت ذهن او. «قصاید و غزلیات لطیف و مدایح عالی و اوصاف رایع او با معانی باریک و مضامین تازه و دلانگیز به شعر او دلاویزی و رونق و جلای خاص میبخشد. در لابهلای اشعارش به ابیاتی برمیخوریم که بیانگر حسب حال و بیان احوال و سبب احتراز او از دنیا و مردم زمانه و علت انزوا و تجرید وی از خلایق است»
این کتاب به تاریخ ایران از ورود اریاییان به فلات ایران تا پایان حکومت پهلوی میپردازد. روزگاران تاریخ این سرزمین از حوادث، جنگها، تغییر پادشاهان و سلسلهها را بهاجمال بررسی میکند؛ اما به صورتی دقیق و معتبر این کار را انجام میدهد. از نظر نثر نیز این کتاب از دایره لغات گستردهای استفاده میکند. نویسنده کوشیده است به صورتی بیطرف و متعادل بنویسد؛ اما تنها به لیستکردن اتفاقات نمیپردازد و جایی که لازم ببیند تفسیر و تحلیل کوتاهی ارائه میدهد. فرمانروایان ازیادرفته با شکستها و پیروزیهاشان، آنان در پی هم از برابر دیدگان خوانشگر عبور میکنند و در حین عبور کارهاشان نیز گاه تفسیر، خط سیر کردارهایشان و نقش آنها در تمدن و فرهنگ ایران ارزیابی میشود.
این کتاب به تاریخ ایران از ورود اریاییان به فلات ایران تا پایان حکومت پهلوی میپردازد. روزگاران تاریخ این سرزمین از حوادث، جنگها، تغییر پادشاهان و سلسلهها را بهاجمال بررسی میکند؛ اما به صورتی دقیق و معتبر این کار را انجام میدهد. از نظر نثر نیز این کتاب از دایره لغات گستردهای استفاده میکند. نویسنده کوشیده است به صورتی بیطرف و متعادل بنویسد؛ اما تنها به لیستکردن اتفاقات نمیپردازد و جایی که لازم ببیند تفسیر و تحلیل کوتاهی ارائه میدهد. فرمانروایان ازیادرفته با شکستها و پیروزیهاشان، آنان در پی هم از برابر دیدگان خوانشگر عبور میکنند و در حین عبور کارهاشان نیز گاه تفسیر، خط سیر کردارهایشان و نقش آنها در تمدن و فرهنگ ایران ارزیابی میشود.