رئالیسم جادویی سبکی ادبی است که در آن عناصر جادویی با عناصر واقعی در هم آمیخته می‌شود. فرانتس رو، منقد آلمانی اولین کسی بود که در دهه بیست میلادی این واژه را به کار برد، او با این وازه آثار چند نقاش آمریکایی را نقد کرد، نقاشانی هم چون ایوان آلبرایت، پل کادموس، جرج توکر، و ... که فرا واقعی آثاری را خلق کرده بودند اما در عرصه ادبی با خلق اثر صدسال تنهایی گابریل گارسیا مارکز در سال 1967 بود که این سبک به وضوح مطرح شد. آثار خورخه لوئیس بورخس نیز مایه رئالیسم جادویی دارد.

منابع مشابه بیشتر ...

602a843adc5c2.png

مروری بر تاریخ ادب و ادبیات امروز ایران (2) نظم: شعر

محمد حقوقی

نویسنده در جلد دوم از کتاب خود درباره مروری بر تاریخ ادب و ادبیات امروز ایران به سراغ نظم و شعر رفته است. در ابتدای کتاب مباحثی درباره سبک‌های شعر و نظم فارسی، دوره بازگشت ادبی، دو جریان شعر معاصر ایران، موضوع شعر سنت‌گرای معاصر و نوگرای امروز و قالب‌های آنها، نمونه‌هایی از شعر جدید ایران را در قالب‌های قصیده، مثنوی، قطعه، غزل، مسمط ـ ترکیب، چارپاره، شعر نیمایی و آزاد و سپید آورده است.

5ffee8b3f248b.png

رمانس

جیلین بیر

در میان شاخه‌های گوناگون ادبیات، رمانس بیشترین خواننده را در میان عامه مردم داشته است. این نوع ادبی، گرچه نامی اروپایی دارد، در شرق نیز سابقه‌ای طولانی داشته و نمونه برجسته و معروف آن «هزارویک شب» تأثیر فراوان بر ادبیات اروپا گذاشته است. رمانس‌ها اغلب به قصد سرگرم کردن و ارضای عاطفی و احساسی آفریده می‌شوند، شاید با معیارهای آکادمیک ادبیات قدری فاصله داشته باشند؛ اما موفق به خلق جهانی خیالی و آرمانی، سرشار از عشق و ماجرا و رویدادهای باورنکردنی می‌شوند و همین عناصر قرن‌ها خوانندگان فراوانی برای اینگونه آثار فراهم کرده است. در این کتاب وجوه مختلف این شاخه مهم ادبی بررسی و تحلیل شده است.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

58bdd10cc922e.PNG

لک‌لک‌ها یک پا دارند!

جووانی بوکاچو شاعر و نویسنده اومانیست ایتالیایی، متولد سال 1313 میلادی در چرتالدو (محلی نزدیک فلورانس ـ certaldo) می‌باشد. وی تحصیلات مقدماتی‌اش را در فلورانس به پایان رساند و در سال 1328 میلادی به اصرار پدر برای کار در شرکتی تجاری راهی ناپل شد. از نظر خود نویسنده دوره دوازده ساله اقامتش در شهر ناپل (1328 ـ 1340) کاملا اتلاف وقت بود؛ چرا که او مرد ادبیات بود نه تجارت، طبیعت او را برای سرودن خلق کرده بود ... در سال 1362 با راهبی به نام جوآکینو چانی آشنا می‌شود و آن قدر تحت تاثیر او قرار می‌گیرد که تصمیم می‌گیرد تارک دنیا شود و کلا ادبیات را رها کند و اگر فرانچسکو پترارکا شاعر و نویسنده سال‌‌های 1304 الی 1374 میلادی به داد او نمی‌رسید، تمام کتاب‌هایش را از بین می‌برد و کاملا خود را وقف دنیای مذهبی می‌کرد. سال‌های 1362 تا 1375 سال‌های غم و اندوه نویسنده است، زیرا فقر و انواع بیماری‌ها او را احاطه کردند، حافظه‌اش را از دست داد و دچار افسردگی شد. تنها اثر سال‌های آخر عمرش «تفسیری بر کمدی الهی دانته است» که در شصت قسمت نوشته شده است. سرانجام در 21 دسامبر سال 1375 میلادی به خاطر بیماری پیش رفته در کلیه، و طحال روده، پوست و .... دیده از جهان فرو بست.

پژوهش‌ها/پژوهش در ادبیات داستانی
مقاله