نوشیدن شراب محبت الهی، مستی در راه عشق حق از جمله باورهای شاعر و عارف بزرگ قرن هفتم هـ ـ ق است. ابوحفص و ابوالقاسم عمربن ابی الحسن بن مرشد بن علی ابن فارض در سال 565 هـ ـق در قاهره به دنیا آمد.
کتاب «کشف المحجوب» که در واقع پردهگشای اسرار حیات و درون گروهی از عاشقان و شیفتگان جمال محبوب ازلی و ابدی است، جلوهگاه ایمان و ذوق و دانش بزرگمردی است که گرچه شرح کاملی از احوال وی در دست نیست، ولی همین اثر عظیم نماینده وسعت اطلاعات او در علوم قرآنی و احادیث و عرفان است. در این کتاب خلاصهای گویا از شرح زندگی افراد مندرج در کتاب «کشف المحجوب» هجویری ارائه شده و علاقمندان و عرفانپژوهان را در شناخت هرچه بهتر مندرجات کتاب بهویژه شخصیت عارفان و مشایخ راهنما است.
عبدالرفیع حقیقت در مقدمه ای بر کتاب صفای دل این گونه مینویسد: در طی قرنها هزاران شاعر عارف مسلک که پیرو شیوه دلنشین عرفان ایرانی بوده اند در نظم و نثر دارای آثار ارزنده ای می باشند که شرح آنها در ایجاد تاریخ نهضتهای فکری ایرانیان از کهن ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجاریه و تاریخ عرفان و عارفان ایرانی آمده است. یکی از سرایندگان که هیچگونه آشنایی با ایشان نداشته ام و از کتاب اشعارش بدان پی برده ام آقای حسن اکبری مرزناک است که در آثار منظوم او که هم اکنون مطالعه میفرمایید رگه طلایی عرفانی ایرانی متجلی است. به ویژه شوق و شور این شاعر در بیان اندیشه های ناب عرفانی و انتخاب واژه های مخصوص زمان، درخور توجه و تعمق است