حامد ربانی در این کتاب چند نمونه از کتب و رسالههای عرفانی را تصحیح کرده است که به ترتیب عبارتند از: اشعة اللمعات فی شرح اللمعات از عبدالرحمن جامی، رساله سوانح از احمد غزالی طوسی، شرح دو بیت از مثنوی از عبدالرحمن جامی، مقصد اقصی تألیف عزیز نسفی، زبدة الحقایق: منتخب مبدأ و معاد نوشته عزیز نسفی و منتخب چهار عنوان از کیمیای سعادت تصنیف حامد محمد غزالی. گردآوری این مجموعه را منسوب به باباافضل کاشانی دانستهاند که از نظر مصحح بسیار بعید مینماید چراکه به سبک دیگر تألیفات او نیست که همه ابداعی و خودساخته است.
این کتاب اثری است در حکمت الهی که در آن عبدالقادر بن حمزه بن یاقوت الاهری به شرح آموزههای صوفیانه پرداخته است. وی با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی معرفت شهودی را بالاترین درجه معرفت و برتر از فلسفه و برهان میداند. ابن فوطی درباره عبدالقادر اهری آورده است که وی از حکمای صوفی متأله بود و در جوانی در جستجوی تجرید و تحصیل سفر کرد و به خراسان و فارس رفت و نیز در هرات نزد امام فخر رازی درس خواند و در ایام مستنصر بالله وارد بغداد شد. وی پس از سفرهای طولانی به تعلیم و تربیت فرزندان بهاءالدین کلیبری پرداخت و سپس به اهر بازگشت و در همان شهر به تدریس حکمت پرداخت و در اواخر سال 667 دار فانی را وداع گفت.
رساله «یک کلمه» مهمترین اثر میرزا یوسفخان تبریزی معروف به مستشارالدوله، رجل سیاسی و روشنفکر عهد ناصرالدین شاه قاجار، به احتمال زیاد نخستین اثر برجایمانده از جنبش روشنفکری دینی به زبان فارسی است. مستشارالدوله در این رساله میکوشد تا نشان دهد اصول تجدد و تجددخواهی در زمینۀ نهاد سیاست و قانونگذاری نهتنها با تعالیم و احکام دین اسلام ناسازگاری ندارند، بلکه بهآسانی از این تعالیم و احکام استنباط و استخراج و استنتاج میتواند شد. در پایان کتاب نوشتارهایی متفرقه از مستشارالدوله آورده شده است.