دَساتیر یا دساتیر آسمانی تالیف آذرکیوان (942-1027 قمری) یکی از پارسیان هند است که در سده دهم هجری قمری و در زمان اکبر شاه گورکانی تحریر شده است. آذر کیوان این کتاب را به پیامبری به نام «ساسان پنجم» به روزگار خسرو پرویز نسبت داده که به زبانی می باشد که به نظرساخته خود اوست. وی این کتاب را به پارسی برگردانده و برای شماری از واژگان عربی که برابر پارسی آنها را نمی دانسته، واژگانی را بر پایه بنیادهای زبان شناسی و ریشه شناسی ساخته است که به آنها واژگان دساتیری گفته میشود. شماری از این واژهها نیز از زبان سانسکریت، نوشتههای زرتشتی به زبان پهلوی ( زند و پازند) و از اوستا گرفته شدهاند. کتاب حاضر شامل متن و ترجمه فارسى دساتیر و فرهنگ واژگان آن است که به خط نستعلیق محمد علی کشکول کتابت شده است و در زمان ناصرالدین شاه در هند منتشر گردیده است.
این کتاب در دو جلد، شرح مختصری از زندگانی تعدادی از اساتید زبان فارسی است که در دانشگاههای مختلف هند به تدریس فارسی مشغول هستند. اینان که «پاسداران زبان فارسی در هند» نام گرفتهاند، با وجود مشکلات زیاد و امکانات کم همانند یک سرباز در سنگر علم و دانش از زبان فارسی در هند حراست میکنند. کوشیده شده در این کتاب ابتدا اساتیدی به جامعه معرفی شوند که تحصیلاتشان در زمینه ادب فارسی و شغل آنان نیز آموزش زبان فارسی باشد. در جلد دوم به معرفی بقیه اساتید زبان فارسی و همچنین کسانی که رشته تحصیلی آنان زبان فارسی نیست، ولی با این زبان آشنایی دارند و در ترویج آن کوشیدهاند، پرداخته شده است.
این کتاب در دو جلد، شرح مختصری از زندگانی تعدادی از اساتید زبان فارسی است که در دانشگاههای مختلف هند به تدریس فارسی مشغول هستند. اینان که «پاسداران زبان فارسی در هند» نام گرفتهاند، با وجود مشکلات زیاد و امکانات کم همانند یک سرباز در سنگر علم و دانش از زبان فارسی در هند حراست میکنند. کوشیده شده در این کتاب ابتدا اساتیدی به جامعه معرفی شوند که تحصیلاتشان در زمینه ادب فارسی و شغل آنان نیز آموزش زبان فارسی باشد. در جلد دوم به معرفی بقیه اساتید زبان فارسی و همچنین کسانی که رشته تحصیلی آنان زبان فارسی نیست، ولی با این زبان آشنایی دارند و در ترویج آن کوشیدهاند، پرداخته شده است.