ملاشاه محمدابراهیم قزوینی متخلص به سالک به سال 1020 هـ/ 1611م در قزوین به دنیا آمد. وی در مثنوی محیطالکونین نام و تخلص و زادگاه خود را چنین باز نموده است: ابراهیم سخنورم من در شعر خلیل آزرم من سالک به تخلص ردیفم در صورت معنوی حریفم قزوینیم و فدای قزوین سوگند به خاک پای قزوین سالک قزوینی در جوانی از راه تبریز به بغداد رفت و به زیارت عتبات عالیه مشرف آمد و در مراجعت از راه همدان به قزوین بازگشت. پس از مدتی به اصفهان رفت و در آن جا اقامت گزید و با میرزا جلال اسیر (ـ 1094 هـ) معاشرت داشت. محیطالکونین مثنوی سالک قزوینی مشتمل بر سه هزار و دویست بیت است که در سوانح احوال خود و شرح سفرهایی که کرده، به پیروی از تحفهالعراقین خاقانی سروده است، چنانکه میگوید: خاقانی اگر چه اوستادست این سوخته هم سخن نژاد است انگاره تراش او دروگر ترکیب نگار من سخنور او ساخته تحفه العراقین من میآرم محیط کونین چون قسمت هر کسی است چیزی او گنج ربود و من پشیزی سالک در جاهای دیگر نیز این منظومه را به همین نام معرفی کرده است. یک نسخه خطی از آن در کتابخانه مجلس شورا به شماره 991، منضم به دیوان سالک نهگداری میشود.
دکتر محمود افشار یزدی (۱۲۷۲-۱۳۶۲) دولتمرد، نویسنده، شاعر، روزنامهنگار ایرانی است .محمود افشار یزدی در سیزدهسالگی مادر را از دست داد و برای تحصیل نزد عمویش به شهر بمبئی در هند اعزام شد. در هند مقدمات علوم جدید و زبان انگلیسی را فراگرفت و پس از سه سال به تهران آمد و در مدرسه علوم سیاسی به تحصیل پرداخت. در نوزده سالگی به قصد ادامه تحصیل راهی سویس شد و طی هفت سال در لوزان دوره لیسانس و دکتری حقوق را به پایان برد و از دانشکده علوم سیاسی دانشگاه لوزان درجه دکتری دریافت کرد. چون ایام اقامت وی در اروپا مقارن با ختم جنگ جهانی اول بود و موضوع قرارداد ۱۹۱۹ مطرح بود، در جراید سویس مقالاتی در دفاع از حقوق ایران نوشت. این کتاب دربرگیرنده مجموعهای از اشعار او در قالبهای قصیده، غزل، قطعات و سفرنامههای منظوم است.
کتاب مجموعه مقالات دکتر ظهیر احمد صدیقی به زبان اردو است. عنوانِ مقالات: «حرف آغاز»؛ «شیخ نجم الدین رازی و علامه اقبال لاهوری»؛ «مثنوی و حکایات مثنوی»؛ «احوال و آثار میرزا عبدالقادر بیدل»؛ «اسرار و علم حروف و میرزا عبدالقادر بیدل»؛ «احوال و آثار امیر خسرو»؛ «ذوق بلگرامی و ذکر خوراکی ها در شعر طنز فارسی»؛ «زرتشت ایرانی و علامه اقبال».