با مطالعه آثار هدایت درمییابیم که او، شخصیت زن را با توجه به ویژگیهای یک جامعه مردسالار به نمایش گذاشته است. گویا زنان داستانهای او، بیشتر ویژگیهای شخصیتی خود را از فضای تاریک جامعه مردسالار عاریه گرفتهاند! هدایت، در شخصیتپردازیها، آنجا که بیرونی است و ظاهر افراد را در برمیگیرد، اغلب از روش توصیفی استفاده کرده است، و در شخصیتپردازی درونی ـ که مربوط به باطن افراد است ـ شیوه نمایشی را برگزیده است؛ چرا که از طریق کردار و گفتار افراد، بهتر و منسجمتر میتوان به جهان درون افراد پی برد. بیشتر زنان داستانهای هدایت، شخصیتی نزدیک به هم دارند و همگی زیرتاثیر محیط هستند. این نزدیکی، از آن جهت است که گویا هدایت بر آن بوده است که تأثیر منفی و منجمد محیط را در شخصیت همه زنان، کمابیش نشان دهد.
حسن قائمیان کتابی با عنوان آری بوف کور هدایت را باید سوزانید تالیف کرده است که درنظرش مورد بوف کور است و در سال 1333 ضمیمه نشریه ماهانه آپادانا چاپ شده است
در این کتاب نخست از شاه و شاهنشاهی و ایران و ایران و ایرانی و پیوند ملت و مقام سلطنت سخن به میان آمده، سپس ضمن تعریف جامع «زن» از حالات و خصوصیات و فعالیتهای اجتماعی و مقام و حقوق او در جریان تاریخ ایران و جهان گفتگو و از کیفیات هنری و روحی و قدرت اراده و نیروی اداره این موجود برتر بهویژه تلاشهای جهانپسندش در نیم قرن اخیر به طور تفصیل بحث شده است.