کتابخانه مجازی ادبیات

سیمای شاعران، شرح حال، نمونه آثار ۲۰۲ شاعر نامی ایران از قدیمترین ایام تا عصر حاضر است. شعر من سوز دل سوخته زار من است شعر من پرتو تابنده افکار من است شعر من گوهر دریای دل خونین است شعر رخشنده دل گوهر شهوار من است آغاز کتاب با مقدمه ای از مولف ،صابر کرمانی ،درباره شعر و شاعری است. مولف در ابتدای هر شعر ،وصف حالی از شاعر ارائه داده تا خواننده با سراینده اشعار نیز آشنایی مختصر پیدا کند.عمده اشعار گردآوری شده به سبک کهن و با وزن و قافیه و در عین حال در مواردی از سرایندگان شعر نیمایی نیز شواهدی آورده شده است همچون فریدون مشیری و نادر نادرپور ... . طبع جدید اثر با ویرایش مجدد و اضافات و اصلاحات و چاپی زیبا و در دو رنگ منتشر گردیده است.

کتاب "جشن قرن هفتم ملای روم" مولانا در خانقاه شمس تبریزی اثر استاد شهریار، به کوشش کریم خمسه.

این کتاب یکی از بهترین نمونه‌های نثر فارسی سده نهم هجری است که به خامه حسین بن علی کاشفی سبزواری نگاشته شده است. وی در علوم مختلف تألیفات عدیده‌ای دارد که عموماً به زبان فارسی فراهم آمده است. این رساله یکی از رسائل ادبی و اخلاقی و تاریخی است که کاشفی بر نام سلطان حسین بایقرا نگاشته و به‌طوری که در آغاز این رساله می‌نویسد پادشاه مزبور مثال داد که کاشفی آنچه از اخبار و آثار و سرگذشت حاتم را که در کتابی دیده یا از عزیزی شنیده به فارسی در قید کتابت آورد تا بر احوال حاتم وقوفی تام و اطلاعی تمام حاصل آید؛ بنابراین این رساله را در سال 891 هجری قمری نگارش نمود و تقدیم آن پادشاه کرد.

کتاب انوارسهیلی، به قلم حسین واعظ کاشفی و بازنویسی اثر معروف "کلیله و دمنه" است. به گفته مجتبی مینوی، کتاب کلیله و دمنه از جمله آن مجموعه ‌های دانش و حکمت است که مردمان خردمند قدیم گرد آوردند و از آن حکمت عملی و آداب زندگی و زبان می‌آموختند. انوار سهیلی به سفارش امیر نظام‌ الدین شیخ احمد سهیلی در چهارده باب نوشته شده و هدف از تالیف آن به روزآوری زبان کلیله و دمنه بوده است. به گفته "عباس امانت" ، تا پیش از قرن بیستم میلادی پس از گلستان سعدی، انوار سهیلی در جایگاه پرخواننده ‌ترین آثار منثور زبان فارسی قرار داشته است. این کتاب مشهورترین ترجمه فارسی کلیله و دمنه در میان فارسی‌ زبانان هند و یکی از مشهورترین کتاب ‌های نثر فارسی آن دیار بوده است. از این رو برای اولین بار در شبه‌ قاره هند به چاپ رسیده است. نسخه حاضر که به شیوه چاپ سنگی، به خط نستعلیق و همراه با حاشیه نویسی تحریر شده، در سال 1888 میلادی در هند به چاپ رسیده است.