این کتاب یکی از بهترین نمونههای نثر فارسی سده نهم هجری است که به خامه حسین بن علی کاشفی سبزواری نگاشته شده است. وی در علوم مختلف تألیفات عدیدهای دارد که عموماً به زبان فارسی فراهم آمده است. این رساله یکی از رسائل ادبی و اخلاقی و تاریخی است که کاشفی بر نام سلطان حسین بایقرا نگاشته و بهطوری که در آغاز این رساله مینویسد پادشاه مزبور مثال داد که کاشفی آنچه از اخبار و آثار و سرگذشت حاتم را که در کتابی دیده یا از عزیزی شنیده به فارسی در قید کتابت آورد تا بر احوال حاتم وقوفی تام و اطلاعی تمام حاصل آید؛ بنابراین این رساله را در سال 891 هجری قمری نگارش نمود و تقدیم آن پادشاه کرد.
هاشم اعتماد سرابی نویسنده کتاب، در مورد موضوع کتاب می گوید: این نوشته ها یک قسمت از مقالاتی است که در این چند ساله در روزنامه خراسان چاپ شده است، چیزهایی که پیرامون مسائل مختلف نوشته ام. که البته مثل نماز آن مردک گلستان چیزی نبوده که به کار آید. از سستی و نقص اما چرا باز به شکل کتابی در می آید منکه هنوز از رنج شرم "اسائه ادب" فارغ نیامده ام، واقعه ایست مشکلم... احساسی است و امیدی گنگ و خام و اگر با این همه، کمک کوچکی به درک درست شده باشد خود را ماجور یافته ام.
موضوع کتاب حاضر در مورد زندگی نامه امیر عنصرالمعالی کیکاووس نویسنده کتاب قابوسنامه تالیف غلامحسین یوسفی که توسط انتشارات دانشگاه تهران منتشر شده است.
مثنوی لب لباب برگرفته از مثنوی معنوی مولانا و گزیده ای از آن به قلم حسین واعظ کاشفی از دانشمندان، نویسندگان و شاعران نیمه دوم سده نهم هجری است. کاشفی کتاب های متعددی در اخلاق، تاریخ، تفسیر، حدیث، تصوف، نجوم، ریاضیات و فقه به فارسی و عربی برجای گذارده است اما آنچه در خصوص مثنوی معنوی انجام داده بدیع و بی بدیل است. او مثنوی را به موضوعات متعددی تقسیم کرده و شعرهای مربوط به هر موضوع را ذیل آن قرار داده است به گونه ای که این اثر همچنان مورد توجه مثنوی دوستان قرار دارد. این نسخه از لب لباب در سال 1333 هجری، به شیوه چاپ سنگی و با قلم نستلیق همراه با حاشیه نویسی متن در لاهور به چاپ رسیده است.
کتاب انوارسهیلی، به قلم حسین واعظ کاشفی و بازنویسی اثر معروف "کلیله و دمنه" است. به گفته مجتبی مینوی، کتاب کلیله و دمنه از جمله آن مجموعه های دانش و حکمت است که مردمان خردمند قدیم گرد آوردند و از آن حکمت عملی و آداب زندگی و زبان میآموختند. انوار سهیلی به سفارش امیر نظام الدین شیخ احمد سهیلی در چهارده باب نوشته شده و هدف از تالیف آن به روزآوری زبان کلیله و دمنه بوده است. به گفته "عباس امانت" ، تا پیش از قرن بیستم میلادی پس از گلستان سعدی، انوار سهیلی در جایگاه پرخواننده ترین آثار منثور زبان فارسی قرار داشته است. این کتاب مشهورترین ترجمه فارسی کلیله و دمنه در میان فارسی زبانان هند و یکی از مشهورترین کتاب های نثر فارسی آن دیار بوده است. از این رو برای اولین بار در شبه قاره هند به چاپ رسیده است. نسخه حاضر که به شیوه چاپ سنگی، به خط نستعلیق و همراه با حاشیه نویسی تحریر شده، در سال 1888 میلادی در هند به چاپ رسیده است.