این کتاب در سال 925 هجری نگاشته شده است و ارزش یک اثر تاریخی را دارد؛ چون در آن بعضی موضوعات و مطالب تازه دیده میشود که در جای دیگر نیست و گاهی کمک به توضیح بعضی مطالب مبهم دیگر کتب میکند و همین بر ارزش این اثر تاریخی افزوده است. مطالب آن آنچه مربوط به تاریخ است از قبیل ذکر مکان و زمان عرفا و سلاطین و وزرا و امرای ایشان غالبا دارای اعتبار و صحیح است و آنچه مربوط به خوارق عادات و موضوعات دور از ذهن و تصدیق عدهای از اهل این زمان است، انعکاسی است از معتقدات آن زمان که در این اثر تاریخی باقی مانده است. طرز انشاء کتاب و اسلوب نثر آن خوب است؛ از غالب کتب نثری تاریخی قرن نهم هجری قمری کمتر نیست و بر اغلب آنها رجحان دارد.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.