کتاب عالمآرای صفوی از کتب مهم تاریخی عهد صفوی است. نویسنده این کتاب گرانبها مشخص نیست و نسخ خطی موجود از این کتاب هیچگونه آگاهی از مؤلف آن به دست نمیدهد؛ با این حال چنانچه از محتوای کتاب مشخص میگردد وی از پیروان و ارادتمندان خاندان شیخ صفی و از طبقه عوام شیعه بوده است. نویسنده در کتاب خود که شرح زندگانی پادشاهان اولیه سلسله صفویه است، تاریخ اجتماعی ایران را به طور دقیق و پژوهشگرایانهای مورد مطالعه قرار داده است و در بسیاری از موارد اصطلاحات خاص نقالان و قصهپردازان به صورت تکیه کلامهای عامیانه به کار گرفته شده است. در عالمآرای صفوی همانند تذکرهالملوک مناصب و عناوینی نظیر بیگلربیگیخان، سلطان مینباشی، قورچیباشی، یوزباشی، دیوان بیگی، اعتمادالدوله، خلیفه الخلفا،تفنگچی،توپچی توضیح داده شده است. نویسنده در این کتاب به شرح زندگی طبقات مختلف اجتماعی مردم شهری و روستایی و قبایل کوچنشین پرداخته و سنتها و باورهای خرافی مردم،آداب و رسوم، آئینهای فتوت و پهلوانی، تصوف، دراویش، قلندران و ..... را بررسی کرده است. نویسنده مجهول عالمآرای صفوی علاقه زیادی به شخصیت والا و خستگیناپذیر شاهاسماعیل اول صفوی بنیانگذار این سلسله داشته و به نظر میرسد وی یکی از مریدان و سرسپردگان خاندان صفوی بوده است که به شاهان این سلسله عشق میورزیده و آنها را مرشد کامل میدانسته است. نثر کتاب عالمآرای صفوی ساده و روان است و نویسنده سعی کرده تا حد امکان از زبان محاوره روزمره آن زمان استفاده کرده و آن را مردمپسند قرار دهد، لذا از بهکاربردن جملات و کلمات مصنوع و متکلف خودداری گردیده و به جای آن از عبارات و اصطلاحات عامیانه استفاده شده است. تاریخ نگارش عالمآرا صفوی سال 1086 هجری قمری است.
سرزمین کهنسال دلاوران ایران باختری از نظر جغرافیای تاریخی و تاریخ مرموز و ناشناخته است. اگر آنطور که در خارج از ایران محققانی چون هرتسفلد، دمرگان، مینورسکی، رالنسن، سر ارول استین برای بررسی گذشته های این سرزمین کوشیده اند فضلای کشور نیز توجهی ابراز می داشتند. اینک بسیاری از زوایای تاریک تاریخ چند هزارساله میهن ما روشن شده بد. نخستین کتابی که درباره لرستان به چاپ رسید مجموعه ای از غلامرضا خان والی و انیس المسافر نام داشت. کتاب مذکور در بوشهر به چاپ رسیده و مشتمل بر آگاهی هایی در مورد جانوران شکاری و فرمانروایان لر از حسین خان والی تا زمان مولف است، پس از آن باید از جغرافیای نظامی لرستان تالیف سپهبد رزم آرا نام برد که مشتمل بر جغرافیای مناطق با توجه به جنبه نظامی انها و ورود قوای دولتی به لرستان و سرکوبی عشایر این منطقه می باشد. آقایان بهمن کریمی و محمدعلی امام شوشتری نیز چند صفحه ای از کتابهای جغرافیای تاریخی غرب ایران و تاریخ جغرافیایی خوزستان را به لرستان اختصاص داده اند. با این حال تا به امروز کتابی که منحصر به تاریخ یا جغرافیای تاریخی این قسمت از ایران باختری باشد تالیف نشده است.
موسسه امیدوار است با انتشار این مجموعه در نهایت بتواند در ارج نهادن به سند و اشاعه فرهنگ مستندگویی در تاریخ تلاشی درخور نموده و در این راه بخشی از سوالات و خواسته های وسیع ملتی بزرگ را پاسخ دهد و به همراه سایر فعالیتهای تحقیقاتی و انتشاراتی مصمم است به منظور نشر آثار فرهنگی و تاریخی با بهره جویی از مجموعه اسناد و مدارک خود دست به انتشار سلسله کتابهایی با عنوان تاریخ معاصر ایران بزند و در این راه به توکل الهی و یارای استادان و محققان و اهل علم امید بسته است.
مولانا سراجالدین قمری آملی از شاعران زبانآور و استاد و ذواللسانین ادب ایران در نیمه دوم قرن ششم و ربع اول سده هفتم هجری است. وفات او سال 625 هجری در تبریز اتفاق افتاده و در چرنداب مدفون است. دیوان او در 6962 بیت و شامل قصاید، غزلیات، ترجیعبند، ترکیببند، قطعات، رباعیات و چند بیت پراکنده و یک مسمط و یک منظومه به نام «کارنامه» است. سخن او استادانه و بر شیوه شعرای بزرگ خراسان در قرن ششم به ویژه انوری است. شاعری است بسیار فصیح و نیرومند در خلق ترکیبات و استفاده از اطلاعات خود در آنها به همان شیوهای که در شعرای فارسیزبان از انوری تا کمال ملاحظه میشود. در این کتاب افزون بر اشارهای به زندگی و شعر او، گزیدهای از قصاید، غزلیات، ترکیببندها، قطعهها و رباعیات قمری آملی آورده شده است.
تاریخ جهانگشای کتابی فارسی نوشته عطاملک جوینی درباره تاریخ مغول و خوارزمشاهیان و اسماعیلیان الموت تا 655 قمری و از آثار مهم از نظر تاریخی و نیز ادبی به شمار میرود و نمونهای برجسته از سده هفتم قمری است. این کتاب سه جلد است؛ جلد اول در تاریخ چنگیزخان و اعقاب او تا کیوک خان؛ جلد دوم در تاریخ خوارزمشاهیان و جلد سوم در تاریخ منکوقاآن و هولاکو و اسمعیلیه. اما آنچه که از تاریخ جهانگشای، برای مجموعه شاهکارهای ادبیات فارسی انتخاب شده در 8 بخش است که 7 بخش یا گفتار آن از جلد اول، و بخش هشتم آن از جلد دوم و مربوط به سلطان جلال الدین خوارزمشاه است.