ابوحفص عمر بن علی ابن فارض، شاعر مصری قرن ششم و هفتم هجری، در میان عرفای عرب مقام ارجمندی دارد. اغلب اشعار او در معانی تصوف است و در عبارات و اشعار خود اصطلاحات صوفیه را در نظر گرفته است. آثار شعری او با موضوع عشق الهی، دارای معانی لطیف و اشارات دقیقی است که نشان می دهد شعر نیز مانند نثر می تواند حقائق دقیقی را بیان نماید. از ابن فارض تنها یک دیوان شعر بر جای مانده که چندین شرح در رابطه با آن نوشته شده است. مولانا عبدالرحمن جامی که خود از علما و عرفای شناخته شده است، یکی از قصاید وی را به نظم و نثر ترجمه و تفسیر نموده است. جامی نخست مقدمه ای شامل چند لامعه در محبت و اقسام آن نوشته و پس از آن لغات شعر را تفسیر نموده و معانی آنها را بیان می کند. "حکمت آل آقا" با مقایسه ده نسخه به تصحیح این کتاب همت گماشته است.
مشارب الاذواق شرح قصیده خمریه ابن فارض مصری است در بیان محبّت، از عارف کبیر قرن هشتم هجری امیر سید علی همدانی ملقب به علی ثانی با مقدمه و تصحیح محمد خواجوی به زبان فارسی. ابن فارض را قصیدهای است تائیه به نام نظم السلوک که در آن از علوم دینی و معارف الهی و سیر و سلوک و ذوق خود و کاملان اولیاء و بزرگان عرفا فراوان گرد آمده است. آن قصیده 765 بیت است. ابن فارض در آن قصیده عشقش را به جمال محبوب بیان کرده است. بر آن قصیده، شرحهای گوناگون فارسی و عربی نوشته شده است؛ مشارق الدراری به زبان فارسی و منتهی المدارک به عربی از سعیدالدین فرغانی، کشف الوجوه الغر لمعانی نظم الدّرّ عزدالدین محمود کاشانی معروف به شرح شیخ عبدالرزاق کاشانی، شرح رکنالدین شیرازی و دو شرح دیگر از شاگردان سعیدالدین فرغانی از جمله این شروح هستند. اما قصیده میمیه خمریه وی از قصاید مشهور خمریات است که در کتابها و سخنان بزرگان متداول و مشهور است و بر آن شروحی نوشته شده که مشهورترین و بلکه برترین و نخستین آنها به فارسی مشارب الاذواق امیر سید علی همدانی و دیگری لوامع ملا عبدالرحمن جامی است. امیر سید علی همدانی مشارب الاذواق را در شرح الفاظ و عبارات و کشف رموز و اشارت این قصیده نوشته شده و در آن شراب محبت را که مطلوب نهایی است، به عالیترین اسلوب و زیباترین نظم بیان داشته است.
باباطاهر عریان عارف و شاعر قرن پنجم هجری قمری و معاصر با طغرل شاه سلجوقی است. البته در باب حوادث زندگی و احوالات بابا طاهر اطلاعات مبسوطی در دست نیست. از باباطاهر علاوه بر دوبیتی های معروف او، مجموعه کلمات قصاری نیز به زبان عربی به نام «اشارات» به جای مانده است. از اشعار باباطاهر مجموعه موثقی در دست نیست، به همین جهت نمیتوان در صحت انتساب تمام اشعاری که به او نسبت میدهند به یقین حکمی کرد. این کتاب توضیح شرح فارسی بر کلمات قصار شیخ اجل باباطاهر عریان است و مولف کتاب ملامحمد سلطانعلی شاه گنابادی است که در سال 1334 منتشر شده است