بررسی و دستهبندی واژگان مرکبی که در آنها جزء دوم، ستاک مضارع فعل است در دو زبان سغدی و فارسی و مقایسه این کلمات در دو زبان مذکور هدفی است که در این مقاله پیگیری شده است. پژوهش در مورد این ترکیبات، که یکی از پربسامدترین دستههای واژگان مرکب در زبان های هند و ایرانیاند، نمونهای است برای نشاندادن وجوه اشتراک و افتراق واژگان مرکب در دو زبان سغدی و فارسی و گامی است هر چند کوچک، برای بررسی گسترده تطبیقی سایر مقولات دستوری در این دو زبان.
یکی از طریق بازیابی گنجینه لغات و اصطلاحات پیشینیان و غنای بیشتر زبان و ادب امروز جستجو در لابلای متون نظم و نثر گذشته است. بیتردید در راستای تکمیل آن ارائه فرهنگ واژگان مرکب و بررسی ریشهشناسانه آن و دنبالکردن تحول واژهها در ادوار، زبانها، گویشهای گونهگون موجب میشود تا هویت واژهها مشخص شود و پژوهشگران و خوانندگان بتوانند معنی درستتر و دقیقتر را دریابند و شکل حقیقی واژه را از واژههای مشابه تمیز دهند. افزون بر آن ارائه فرهنگهای واژگان مرکب میتواند سرآغازی برای واژهسازی و واژهگزینی اصولی، تخصصی و علمی با بهرهمندی از منابع ادب فارسی باشد و در این کتاب واژگان مرکب دیوان عطار نیشابوری جمعآوری شده است.
یکی از طریق بازیابی گنجینه لغات و اصطلاحات پیشینیان و غنای بیشتر زبان و ادب امروز جستجو در لابلای متون نظم و نثر گذشته است. بیتردید در راستای تکمیل آن ارائه فرهنگ واژگان مرکب و بررسی ریشهشناسانه آن و دنبالکردن تحول واژهها در ادوار، زبانها، گویشهای گونهگون موجب میشود تا هویت واژهها مشخص شود و پژوهشگران و خوانندگان بتوانند معنی درستتر و دقیقتر را دریابند و شکل حقیقی واژه را از واژههای مشابه تمیز دهند. افزون بر آن ارائه فرهنگهای واژگان مرکب میتواند سرآغازی برای واژهسازی و واژهگزینی اصولی، تخصصی و علمی با بهرهمندی از منابع ادب فارسی باشد و در این کتاب واژگان مرکب دیوان عطار نیشابوری جمعآوری شده است.
هدف از نگارش اين مقاله بررسي اشتقاق دو واژه ايراني ميانه، يکي از زبان فارسي ميانه و ديگري از زبان سغدي ميباشد. براي واژه فارسي ميانه madrm تاکنون اشتقاقي ارايه نشده و اشتقاق پيشتر ارايه شده براي واژه سغدي mazn نيز مورد ترديد نگارنده اين مقاله ميباشد. با بررسي متنهاي حاوي اين دو واژه و در نظر گرفتن فرايندهاي واجي در دو زبان فارسي ميانه و سغدي براي هر يک از اين دو واژه اشتقاقي پيشنهاد شده است. دليل اينکه چرا از ميان واژههاي بسيار اين زبانها اين دو واژه انتخاب شدهاند اولين جزء آنها است که به نظر نگارنده حرف اضافه اوستاييma ميباشد. اين دو مورد تنها شاهدهاي وجود اين واژه ايراني باستاني در زبانهاي ايراني ميانه ميباشند.