افسانههای عامیانه بخش عمده ادبیات کلاسیک کودکان به شمار میرود. این ژانر مردمی به عنوان بخشی عمده از فولکلور ایران و جهان همواره رواج و گیرائی چشمگیری در میان قشرهای کودک و نوجوان داشته و دارد. افسانه را میتوان از دیدگاههای گوناگون مورد تعبیر و تفسیر قرار داد و برای کودکان بازآفرینی کرد. این بازآفرینی میتواند به نحوی باشد که محتوی افسانه با واقعیتهای زندگی امروزین کودکان هماهنگی پیدا کند و به این ترتیب افسانه به مانند داستانها و رمانهای واقعگرا آینهای از واقعیتهای زمان خودش باشد.
پس از گذشت حدودا چهل سال از عمر سینمای ایران به جهت بالا بردنبار عاطفی فیلم و به ویژه در مضامین خانوادگی و ملودرامهای وطنی، در سالهای دهه چهل، کودکان نیز گهگاه در فیلمهای فارسی حضور پیدا می کنند. اما این حضور به تنهایی نمی تواند سرآغاز فیلم کودک در تاریخ سینمای ایران باشد. چرا که سینمای کودک، ویژگیهای خاص خود را دارد و برای مخاطبان خاص خود نیز تولید می شود و فیلم های سینمایی به دلیل جامعیت و عمومی بودن شیوه بیان و پیام آن نمی تواند پاسخگوی این نیاز باشد....
در این کتاب، به گردآوری ادبیات عامه گرایش بیشتری به چشم میخورد و علت آن هم این است که در این منطقه، ادبیات جای خاصی دارد. برخی از داستانها و لطیفهها به گویش محلی تنظیم و آوانویسی و ترجمه شده است تا نمونههایی که ارائه شده، بتواند خواننده و پژوهشگر را در آشنایی با گوشههای پرچرخش و متنوع این فرهنگ یاری دهد. مطالب کتاب در نوعی تقسیمبندی موضوعی تنظیم شده است. مباحثی که در این کتاب مطرح شدهاند، عبارتند از: جغرافیای تاریخی و زبان، هنر و ادبیات عامه، افسانهها و لطیفهها، آداب و رسوم، باورهای عامیانه، فنون و حرف سنتی، کشاورزی و دامداری.