به گواهی آثار شاعران سبک هندی یا اصفهانی، این سبک از پربارترین سبکهای شعر فارسی بوده، دفاتر و دواوین نازک اندیشان سترگ سخنی مثل صائب، غنی، کلیم، ظهوری و بیدل و .. . بهترین سند موفقیت و اعتبار این سبک و شاعرانش میباشد. علت تسمیه این سبک به سبک هندی این است که در دوره خاصی شاعران بزرگ ایرانی به هند کوچ کردند و به خاطر وجود شرایط مناسب این نوع شعر را به اوج خود رساندند.
مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.