فرخ با همه علو در شعر، از افتادگی و درویشی خاصی برخوردار است. هر نکته آموختنی را از هر کسی بشنود فرا میگیرد و از پرسیدن پروائی ندارد. در گفتگو با متانت و آرامش خاصی سخن میگوید و اهل جدال و استبداد رای و تعصبی نیست. سیدمحمود فرخخراسانی فرزند سیداحمد جواهری متخلص به «فرخ» سیاستمدار و شاعر معاصر خراسان است. وی در سال ١٢٧٤ش در مشهد متولد شد. مقدمات فارسی و عربی را در مدارس قدیمه آموخت. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی وارد حوزه علمیه مشهد شد و نزد علمای مشهور آن زمان ازجمله ادیب نیشابوری (متوفی ١٣٩٦ق) و شیخ محمدحسین سبزواری ادبیات فارسی و عربی را به حد کمال رسانید. فرخ، شعرای اهل ذوق و ادب را تشویق میکرد و خود از صراحت قلم و بیان برخوردار بود. او در تشکیل انجمنهای ادبی در مشهد و همکاری با مطبوعات پیشقدم بود. مدتی تولیت آستان قدس رضوی و استانداری خراسان را به عهده داشت و در دورههای دوازدهم و سیزدهم مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم قوچان به مجلس راه یافت. از سال١٣٢٢تا ١٣٢٦ش، معاون نیابت تولیت آستانقدسرضوی بود و چند سال نیز ریاست هیئتمدیره و مدیرعامل شرکت نخریسی و نساجی و برق خسروی خراسان را به عهده داشت. در پایان عمر بیشتر به کارهای ادبی و مطالعه و نگارش پرداخت. چنانکه در سال١٣٥٣ش از طرف دانشگاه مشهد مقام استاد افتخاری دانشکده ادبیات و علوم انسانی به او اعطا شد. اخوانیات و مناظرات محمود فرخ با ملک الشعرای بهار، امیری فیروزکوهی، محمد حسین شهریار، حکمت، رضا گنجهای، افسر، عباس اقبال، کاظم پزشکی شیرازی، عبدالحسین احمدی، فروزانفر، دکتر ناتل خانلری، محمدعلی ناصح، حبیب یغمایی، جمشید امیر بختیار، علی بزرگنیا، ابوالقاسم نوید، مهرداد اوستا، اسماعیل امیرخیزی، اقبال آشتیانی، نیر سعیدی، رهی معیری، جواهری وجدی، باقرزاده بقا، محمودمستشاری، کمال زین الدین، ابراهیم صهبا، ابوالقاسم حالت، سیف الله وحیدنیا، معینی کرمانشاهی و دیگران در این کتاب که با نام «سفینه فرخ» نیز خوانده میشود آمده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
رستم و اسفندیار برجستهترین، نیکترین و مهمترین پهلوانان شاهنامهاند؛ از اینرو برخورد این دو یل از وزن و حساسیت خاصی برخوردار است. اسفندیار شاهزادهای جوان است، با چشم به تختی که شایستگی آن را دارد. او برخلاف گشتاسب، نه یک موجود آزمند و متزلزل و فریبکار، بلکه دلاور شکستناپذیر و مقدسی اس تکه برای نیکترین دینها و اندیشهها شمشیر زده است. رستم در مقابل او، پهلوان قرون و ابرمردی است که تبلور تکاپو و رنج مردانه یک تبار است. در این کتاب افزون بر مقدمه، سه مقاله پیرامون رستم و اسفندیار و همچنین متن آن از روی نسخه شاهنامه چاپ مسکو آمده است.
اوحدالدین بن حسین اصفهانی در حدود ۶۷۳ ه.ق مراغه به دنیا آمد. چون تولد و وفات اوحدی در مراغه روی داد، به مراغهای نیز شهرت یافت.در آغاز تخلص او صافی بود، سپس به سبب ارادتی که به پیر و عارف مشهور، ابوحامد اوحدالدین کرمانی پیدا کرد، تخلص اوحدی را برگزید.اوحدی در دوران پادشاهی ارغون خان مغول در شاعری ظهور کرد. اوحدی پس از انتخاب غیاث الدین محمد به وزارت ابوسعید بهادر مثنوی جام جم خود را به نام وی به نظم درآورد. او همچنین مدتی در اصفهان به سر برد و بار دیگر به مراغه بازگشت. او در سرودن انواع شعر تبحر داشت. آرامگاه او در مراغه است. هماکنون یک موزهٔ دائمی در مقبرهٔ اوحدی در مراغه دایر میباشد. محمود فرخ نسخه ای از دیوان اوحدی و مثنوی ده نامه او که پانصد بیت بوده را یافته و در صدد تکمیل نسخه بر آمده است. این تصحیح به همت محمود فرخ در سال 1335 چاپ شده است
مؤلف این کتاب مجد خوافی است که جواهر اللغه جارالله زمخشری را نیز به نظم درآورده. روضه خلد به سبک گلستان سعدی در هجده باب به سال 733 قمری نوشته شده. این اثر شامل 420 حکایت و 2140 بیت، اخبار، آیات و احادیث است که به جز دو مورد تمامی ابیات از خود مجد است. وی سفرهای زیادی به نقاط ایران داشته و از مشایخ به نیکی یاد کرده و بی شک خود از عرفا و صوفیه بوده است. محمود فرخ این تصحیح را از روی چهار نسخه به انجام رسانده و نسخه اساس خود را نسخه متعلق به قرن نهم قرار داده است. حسین خدیوجم زحمت نظارت بر چاپ مقابله نسخه های چاپی این کتاب را به عهده گرفته بود که در سال 1345 ش به طبع رسید.