این کتاب حاصل تتبعات صاحب بن عباد، وزیر و ادیب قرن چهارم هجری در اشعار متنبی، شاعر بی¬بدیل عرب است. صاحب بن عباد که توجه مردم به اشعار متنبی را در روزگار خود می¬دید، بر آن شد که او را به نزد خود بخواند تا در وصف او نیز شعری بگوید و شهرتی بدست آورد. اما بی محلی متنبی به وی، سبب دلخوری صاحب شد و به منظور خرده¬گیری از وی، رساله «الکشف عن مساویء شعر المتنبی» را نوشت، اما با تعمق بیشتر در اشعار این شاعر چیره دست و اقبال مردم از اشعار وی، به سحر کلام متنبی ایمان آورد و کتاب امثال سائره را برای فخرالدوله گرد آورد که شامل 370 بیت از اشعار متنبی است که ضرب المثل شده. اولین بار در سال 1118 قمری از این رساله نامبرده شد. کتاب حاضر ترجمه دکتر فیروز حریرچی از امثال سائره محمدحسن آل یاسین است که از روی دو نسخه تصحیح کرده بود. مترجم ابتدا ابیات و در زیر هر بیت ترجمه فارسی آن را آورده است. همچنین در گزارش ابیات، امانت مضمون و عبارت و رسایی معنی تاحد امکان در نظر گرفته شده. شماره ابیات از شرح برقوقی دیوان متنبی ذکر شده و از شروح معتبر و معروف دیوان وی استفاده شده است. این ترجمه در سال 1356 شمسی در انتشارات سحر تهران به زیور طبع آراسته شد.
داستان نامة بهمنیاری، عنوان مجموعهای است از مَثَلهای عامیانة فارسی گردآوردة احمد بهمنیار. کتاب در یک جلد ، شاملِ یک مقدمه، یک دیباچه و 32 فصل تدوین شده است. دیباچة کتاب نوشتة گردآورندة مجموعه و شامل تعریف و تحقیقی در بارة مَثَل، تشبیه و تمثیل و چگونگی گردآوری مثلها است. « داستان نامه بهمنیاری » دارای 6016 مَثل است. با وجود این تعدادِ انبوه از مَثل، هر قدر هم كه اهل مطاله آثار ادبی باشیم، باز طبیعی است كه شمار بسیاری از این مثلها را حتی یك بار هم نشینده باشیم. این، خود ارزش دیگر این كتاب را برای ما عیان میكند؛ چه بسا اگر بزرگانی چون احمد بهمنیار یا علیاكبر خان دهخدا به جمعآوری مَثلهایی كه در چندین دهه گذشته بر زبان مردم روستاها و شهرهای دور و نزدیك این سرزمین رواج داشتند، كمر همت نمیبستند و آنها را در كتابهای خود ثبت نمیكردند، امروز بخش عمدهیی از این مثلها نیز در صندوقِ سینه مردمانی كه امروز در خاك خفتهاند، تا ابد محبوس میماندند. مثلها در 32 فصل به ترتیب حروف الفبا تنظیم و آورده شدهاند. بهمنیار فایدة بررسی و مطالعة مَثَلها را آگاهی از شیوة زندگی اجتماعی و انفرادی مردم و دریافت درجة تربیت و تمدن و پایة ترقی و تنزل و چگونگی عقاید و احساسات آنان میداند.از ویژگیهای بسیار مهم كتاب «داستاننامه بهمنیاری» این است كه در این اثر ریشه پیدایش و بهاصطلاح، مأخذ شماری از مثلهای ادبیات فارسی شرح داده شده است.
سلیمان حَییم (1266 – 1348 شمسی) فرهنگ نویس، مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی بود. او که پدر فرهنگ نویسی دوزبانه ایران شناخته می شود، فرانسه، عبری و احتمالاً عربی را نیز به خوبی می دانست. کتاب حاضر یکی از آثار برجسته او به شمار میآید. ضرب المثل با حکمت نهفته در آن، نماینده فولکلور و عقاید و رسوم یک ملت است و در زبان آن ملت نفوذ فراوانی دارد. حییم در تدوین کتاب پیش رو که شامل متداول ترین ضرب المثلها، اصطلاحات و تعابیر فارسی به انضمام داستانهای معرفی منشاء این امثال است، در تلاش برای آشنایی مخاطبان با بخشی از زبان های فارسی و انگلیسی است. مقایسه مثلهای این دو زبان اشتراکات فکری و تشابهات لفظی آن ها را نشان می دهد که مطالعه آن خالی از لطف نمی باشد. این کتاب در سال 1334 توسط کتابفروشی یهودابروخیم در اختیار پژوهشگران و علاقمندان قرار گرفت.