زینالعابدین علیعبدی بیگ معروف به نویدی شیرازی، در نهم ماه رجب 921 هجری قمری (19 اوت 1515 میلادی) در شهر تبریز متولد شد. جد مادری او خواجه نصیرالدین محمد بن خواجه عمادالدین علی شیرازی در زمان شاه اسمعیل اول، وزیر «حظیرۀ متبرکۀ مقدس صفویه» بود. او در سال 920 ه.ق به هنگام جنگ چالدران، جهت محافظت از زن و فرزند خود که در تبریز اقامت داشتند، از اردبیل به این شهر آمد ولی به وسیلۀ عثمانیان که تبریز را اشغال کرده بودند دستگیر شد. آنان او را به همراه خود بردند و از سرنوشتش خبری به دست نیامد. از منظومههای عبدیبیگ چنین برمیآید که او در تبریز تأهل اختیار کرده و پسر ارشدش محمد مؤمن در این شهر تولد یافته و پسر دیگرش جلالالدین سلطان محمد در قزوین متولد شده است. در سال 941 قمری عبیبیگ به شهر وان سفر کرد و در سال 961 به گرجستان رفت. او در سال 974 از قزوین به اردبیل کوچ کرد و پس از آنکه هفت سال در مقبره شیخ صفی کار کرد، در سن شصتسالگی در سال 981 مجددا به قزوین بازگشت و در اواخر عمر به اردبیل بازگشته و در سال 988 در همان شهر از دنیا رفت. عبدیبیگ مجموعه آثار خود را در سه دیوان جمعآوری کرد که بیشتر آن امروزه در دست است. این سه قسمت از سه خمسه بدین ترتیب شکل یافته است: اول شامل: منظومههای مظهر الاسرار، جام جمشیدی، هفت اختر، مجنون و لیلی و آیین اسکندری؛ دوم شامل جوهر فرد، دفتر درد، فردوس العارفین، انوار تجلی و خزائن ملکوت؛ و سوم دربردارندۀ: روضة الصفات، دوحة الازهار، جنت الاثمار، زینت الاوراق و صحیفة الاخلاص.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
عبدی بیگ شیرازی بعد از آنکه مثنوی «جام جمشیدی» خود را در برابر «خسرو و شیرین» نظامی به نظم کشید، به نوشتن نظیرهای بر «هفت پیکر» نظامی پرداخت. شاعر مثنویهایی را که در اواخر عمر خود در «خمستین» (خمسه یکم و دوم) داخل کرده است، بر حسب بحر عروضی آنها را به پنج «بحر» تقسیم کرده و منظومه «هفت اختر» را در بحر چهارم (بحر خفیف» گنجانیده است. منظومه «هفت اختر» با مقدمهای که ویژه مثنویهای قون وسطاست یعنی با توحید، نعت و مناجات آغاز میشود. پس از مناجات نیز شاعر به مدح حکمران زمان شاه طهماسب میپردازد. او سلطان را «دریادل» و «عادل» مینامد و میگوید که گویا بندگان خدا از شاه دلخوشند و فتنه و فساد نیز در دوران او به خواب ابدی فرورفتهاند. موضوع این منظومه به شرح زندگی بهرام گور اختصاص دارد و قهرمان اثر نیز همین سلطان ساسانی است؛ اما عبدی بیگ تغییراتی در اصل سوژه در ترکیب و در مضمون و چهرههای اثر داده است.
خواجه زینالعابدین علی نویدی عبدی بیگ شیرازی که یکی از پیروان برجسته مکتب ادبی شاعر شهیر آذربایجان نظامی گنجوی در سده شانزدهم میلادی میباشد، در نهم رجب 921 قمری در شهر تبریز دیده به جهان گشود و در سال 988 به سن 65 سالگی در شهر اردبیل بدرود حیات گفت. آثار این شاعر از نظر بررسی و تتبع درباره ادبیات و تاریخ ایران در سده شانزدهم میلادی از اهمیت ویژهای برخوردار است. «جوهر فرد» نخستین مثنوی از دومین خمسه شاعر است. این مثنوی به گفته خود شاعر به شیوه «قران السعدین» امیرخسرو به رشته نظم کشیده شده است. مثنوی با دیباچه نسبتاٌ مفصلی آغاز شده، شامل قطعاتی به شکل مثنوی و یک رشته غزلیات است. تمام غزلها با تخلص عبدی پایان مییابد.