فرهنگ فارسی اعلام کتابی است یک جلدی از غلامحسین صدری افشار و نسرین حَکَمی و نسترن حَکَمی که ویرایش جدید آن در سال 1389 منتشر شد. ویراست دوم این کتاب با ویراست قبلی آن بسیار متفاوت است؛ به گونهای که شاید بتوان آن را تألیف جدیدی به حساب آورد. فرهنگ فارسی اعلام نه تنها جدیدترین تألیف در حوزه فرهنگهای اعلام در زبان فارسی است، بلکه با تالیف آن، تا حد زیادی، خلا چنین فرهنگهایی پر شده است. پیش از این با تألیف کتابهایی مانند اثر آفرینان، پژوهشگران معاصر ایران، فرهنگ اعلام سخن، و فرهنگ شاعران و نویسندگان معاصر سخن پژوهشهای معتبری در این حوزه صورت گرفته است، اما نویسندگان این منابع تنها به ذکر «اشخاص» پرداختهاند و هیچ یک از آنها از لحاظ گستردگی مدخلها و مقالهها قابل مقایسه با فرهنگ فارسی اعلام نیستند.
علی اشرف درویشیان را میتوان یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایران دانست. او در نویسندگی به جز صمد بهرنگی، تحت تاثیر نویسندگان بزرگ دیگری مانند بزرگ علوی، صادق هدایت، محمود دولت آبادی، ارنست همینگوی و ویلیام فاکنر نیز بود. او در نوشتههایش سعی میکرد قلم خودش را با نگاهی به آثار و تکنیکهای نویسندگی این بزرگان روی کاغذ بیاورد. این مجموعه کتابها که زیرنظر او به نگارش درآمده، دربرگیرنده شعر، داستان کوتاه، قصه و نقد و بررسی ادبیات کودک و نوجوان میباشند.
علی اشرف درویشیان را میتوان یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایران دانست. او در نویسندگی به جز صمد بهرنگی، تحت تاثیر نویسندگان بزرگ دیگری مانند بزرگ علوی، صادق هدایت، محمود دولت آبادی، ارنست همینگوی و ویلیام فاکنر نیز بود. او در نوشتههایش سعی میکرد قلم خودش را با نگاهی به آثار و تکنیکهای نویسندگی این بزرگان روی کاغذ بیاورد. این مجموعه کتابها که زیرنظر او به نگارش درآمده، دربرگیرنده شعر، داستان کوتاه، قصه و نقد و بررسی ادبیات کودک و نوجوان میباشند.
فرهنگ بزرگ سخن فرهنگی است فارسی به فارسی و عمومی در هشت جلد و 8592 صفحه که در سال 1381 به سرپرستی دکتر حسن انوری منتشر شد. در این مقاله بخش ریشهشناسی این فرهنگ بررسی شده است. در فرهنگها، ریشهشناسی بخشی از مدخل است که به ریشه و دگرگونی آوایی و معنایی واژهها میپردازد. آنچه در بخش ریشهشناسی فرهنگها میآید با آنچه در فرهنگهای ریشهشناختی میآید اندکی تفاوت دارد. در فرهنگهای رشهشناختی به صورت مفصل و همراه با ارجاع به منابع گوناگون به ریشه واژهها میپردازند، اما ریشههای موجود در فرهنگها فشرده و بدون ارجاع است.
مقاله کنونی پیشنهادهایی را برای تألیف فرهنگهای فارسی به زبانهای دیگر ارائه میکند که تاکنون مؤلفان این گونه فرهنگها به آنها کمتوجه یا بیتوجه بودهاند. در برابر هر پیشنهاد، مثالهایی از این فرهنگها ذکر خواهد شد.