جواد حدیدی (1311 - 1381 شمسی) نویسنده، محقق و مترجم ایرانی، استاد دانشگاه فردوسی مشهد و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. او پس از اتمام تحصیلات حوزوی، در رشته ادبیات فرانسه و پس از آن در زمینه ادبیات فارسی تحصیل کرد. کتاب پیش رو از هفده گفتار به قلم حدیدی تشکیل شده است که در فاصله سالهای 1344 تا 1379 در نشریات مختلف به چاپ رسیده اند. این کتاب به دو بخش مطالعات اسلامی، قرآنی و مطالعات ادبی تقسیم می شود. بخش اول شامل 9 مقاله ( رهروان حقیقت، صداقت ولتر در ستایش از اسلام، نخستین ترجمه قرآن به زبان فرانسه، نقدی بر ترجمه رژیس بلاشر، دومین ترجمه قرآن به زبان فرانسه، ترجمه و تفسیری روایی از قرآن به زبان فرانسه، ترجمه ای عبری وار از قرآن به زبان فرانسه، تاریخچه ترجمه قرآن به زبان فرانسه و آزادی در اسلام ) است. بخش دوم از 8 مقاله ( برخورد اندیشه ها، جبر و سرنوشت در شاهنامه فردوسی، زنان شاهنامه در داستانهای فرانسوی، نوجویی در شعر، شیوه های پژوهش در ادبیات تطبیقی، شاعران فرانسوی در مکتب عارفان ایرانی، زردشت از نظر اروپاییان و شاعران ایرانی در نمایشنامه های فرانسوی ) تشکیل شده است. این کتاب در سال 1380 توسط مرکز نشر دانشگاهی تهران به چاپ رسید.
این مجموعه دربرگیرندهی 65 مقالهی دومین همایش پژوهشهای ادبی است. این همایش در سال 1381 به همت مرکز تحقیقات زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس و با همکاری انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی و دانشگاه الزهرا برگزار گردید. مقالات عرضه شده در این مجموعه "زبان و ادبیات ایران باستان"، "ادبیات فارسی کلاسیک"، "ادبیات معاصر"، "زیباشناسی و بلاغت"، "نقد ادبی و ادبیات تطبیقی"، "زبان و ادبیات فارسی در خارج از مرزها"، "مطالعات زبانشناسی".
کتاب قرائت فارسی و دستور زبان برای سال دوم دبیرستانها، طبق برنامه جدید وزارت فرهنگ و تصویب شورای عالی کتب درسی و تالیف سعید نفیسی، محمدعلی روحانی، محمد نصرالله، دکتر مهدی محقق است که در سال 1338 منتشر شده است.
عشق آرمانی یا عشق «ظرفا» از اوایل سده دوازدهم تا اواخر سده پانزدهم میلادی، به مدت چهارصد سال بر ادبیات فرانسه چیره شد و آثار ارزنده بسیاری در نظم و نثر پدید آورد. از فرانسه نیز روانه ایتالیا و سیسیل و آلمان شد و در آنجا هم الهامبخش شاعران و نویسندگان متعدد گردید؛ اما در شرق، مفهوم متعالی و برتر عشق از دیرباز وجود داشته است. شرقیان از عشق چیزی جز این نمیفهمند و جنبههای صرفاً شهوانی عشق غربی بر آنان پوشیده است و این نکتهای است که مؤلف کتاب میخواهد به اثبات آن بپردازد. وی بر آن نیست که تأثیر ادبیات اندلسی را در پیدایش ادبیات درباری ثابت کند؛ زیرا ناقدان و محققان دیگر بدین کار پرداختهاند و نظرات گوناگون درباره آن اظهار داشتهاند، نظراتی که مخالفتها و بحثها و انتقادهای فراوان برانگیخته است. وی میخواهد نشان دهد که در ادبیات عاشقانه عرب، از صدر اسلام تا قرن پنجم هجری، مفهومی از عشق وجود داشته است بسیار نزدیک به مفهومی که بعدها تروبادورهای فرانسوی در غرب رواج دادند.
در قرن نوزدهم روش تحقیقی نوینی در زمینه پژوهشهای علمی و ادبی بوجود آمد، و آن مقایسه و تطبیق بین گرامر زبانها بود که اجازه داد تاریخ شگفتانگیر ملتهای هند و اروپائی را دریابیم و گذشته پرماجرای آنانرا که از سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در سراسر شرق در حوزه دریای مدیترانه و نیز در غرب مستقر شدند و توانستند زبان خود را برقسمت بزرگی از آسیا و اروپا تحمیل کنند، دوباره بسازیم. بدینگونه است که عصر تاریخ تخاریان و آریائیان، یعنی هندیان و ایرانیان و نیز اقوام هیت و ارمنی را در آسیا و یونانیان و ایتالیوتها را در حوزه مدیترانه و اقوام اسلاو و بالت و ژرمن را در اروپا مستقر مییابیم.