دویست سال پیش طی مراسم تدفین فقیرانهای که سادگی آن هنوز هم انسان را متحیر میکند، شوهر کنستانز موزارت به خاک سپرده شد.رو زمه گرفته آرامی از ماه دسامبر بود، عزاداران در یکی از سالنهای فرعی کلیسای سنت استفان واقع در قلب وین با موزارت خداحفظی کردند. به اقتضای موقعیت و به بهانه خرابی هوا، کسی ارابه حامل تابوت او را تا گورستان سنت مارکس تشیع نکرد. آخر پیمودن این مسافت مستلزم نیم ساعت پیاده روی بود! در آنجا بدن آهنگساز را در قبر اشتراکی بینام و نشانی دفن کردند: ولفگانگ آمادیوس موزارت، سرانجام در برابر هجوم امراض گوناگون و فشار طلبکاران، یک ماه پس از آنکه سی و ششمین سال زندگیش را به پایان رساند، بدرود حیات گفت و جاودانه شد. موزارت در عمر اندک خود (کمتر از 36 سال) موفق به آفرینش شاهکارهایی شد، بیش از ظرفیت یک عمر طولانی. بهره او از زندگی همین بود. او نتهای خیلی زیادی نوشت، ولی حتی یکی از نتهایش هم زیادی نبود.
هشام بن حَکَم متکلم شیعی قرن دوم قمری و از اصحاب امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بود. روایاتی از امامان شیعه در مدح هشام نقل شده و بسیاری از دانشمندان شیعه او را ستایش کردهاند. علاوه بر این برخی از اهل سنت نیز او را به لحاظ علمی ستودهاند که وجود و حضور هشام در جلسات علمی یحیی بن خالد برمکی به عنوان رئیس انجمن یا ناظر و داور و دریافت هدیه از جانب هارون الرشید گواه بر آن است.
این کتاب را انجمن فارغ التحصیلان مدرسه آمریکایی برای آگاهی بیشتر علاقمندان به خدمت و زندگی میس جین الیزابت دولیتل در طول اقامت پنجاه ساله اش در ایران منتشر کرده است.