ترخان نامه تنها اثر برجای مانده از سيد محمد بن ميرجلال الدين حسينی شيرازی با موضوع تاريخ سِند در روزگار حكمروايی ارغونيان و ترخانيان است. تاليف این متن حدود سال 1065 قمری پنداشته می شود. ميرزا محمد صالح ترخان از مولف درخواست نگارش كتاب ترخان نامه را نمود. میرجلال الدین نیز با استفاده از منابع در دسترس مانند تاريخ طبری، روضه الصفا، ظفرنامه تيموری و اكبرنامه كتابی با همين مضمون نگاشت. در حال حاضر نسخه های خطی برجای مانده از ترخان نامه انگشت شمار هستند که بازنگری، مقابله و احتمالاً تصحيح مجدد و چاپ كامل آن را ضروری می سازد. کتاب پیش رو فاقد صفحات اولیه معرفی مصحح و مقدمه ای بر این اثر می باشد و متن ترخان نامه و فهرست اعلام آن را در می گیرد.
این کتاب از مهمترین و ارزندهترین کتابهای تاریخی است که تماس بسیاری با تاریخ ایران دارد. نویسنده در این کتاب وقایع چین و مغولستان و تبت و هند و ترکستان و ماوراءالنهر و بالاخره خاورمیانه و بهویژه ایران را از ادوار ابتدای تاریخ انسانی تا اوایل قرن بیستم نمایانده است. در اینجا سه چهره مهیب و خونریز و مخرب عالم، یعنی آتیلا، چنگیزخان و تیمور که روم و ایران و چین را به خاک و خون کشیدند با قلم سحار نویسنده تصویر گردیدهاند. این کتاب به تاریخ اقوام نیمهبربر آسیای میانه میپردازد. این اقوام که گاه چون سکاها و اسکیتها از نژاد قدیم آریایی، گاه چون چنگیز و تیمور از نژاد مغول و گاه چون سلجوقیان از نژاد ترک هستند، همواره در طول تاریخ معضل بزرگ آسیا و اروپای شرقی بودهاند.
بیشک در تحقیقات تاریخی، اسناد و مدارک مکتوب به عنوان منابع دستاول از اعتبار و جایگاه خاصی برخوردارند؛ چنانچه اسناد و مدارک را بخواهیم با ابعاد مختلف ارزیابی و طبقهبندی کنیم، باید فرمانهای حکومتی که از سوی سلاطین و رؤسای دستگاههای حاکم صادر شدهاند را از جمله منابع مهم تاریخ دانست. فرمانها در بررسی و تحقیق دقیقتر حوادث نقش تعیینکننده و غیرقابل انکاری دارند. این کتاب شامل 102 فرمان و رقم مربوط به نیمه اول دوره قاجار (آقامحمدخان، فتحعلی شاه، محمدشاه و شاهزادگان بلندمرتبه معاصر هر یک از آنان) است.